Σταυρός - Ανάσταση

Μεγάλη Παρασκευή

Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό,
κρίνα της άνοιξης Σου φέρνω
και στο σταυρό Σου τ’ ακουμπώ.
Φίλε δακρυοπότιστε,
των πρωτίστων πρώτιστε!
των πρωτίστων πρώτιστε..

Άρρωστος κύλησε ο αιώνας,
κι ο ήλιος βγαίνει μισερός,
σαν το φτερό της χελιδόνας,
που το σακάτεψε ο καιρός.
Φίλε τρισμακάριστε,
των αρίστων άριστε!
των αρίστων άριστε..

Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη,
γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς,
και στου θανάτου Εσύ την όχθη
άφατο δρόμο ακολουθάς.
Έγγιστε κι ανέγγιστε,
των μεγίστων μέγιστε!
των μεγίστων μέγιστε..

                Ν.Γκάτσος

Όταν σκύβω και μελετώ τέτοιους στίχους του Νικ.Γκάτσου, αναρριγώ.

Μέσα μου δονείται και αναδεύεται ό,τι θεολογικό έχω μάθει!.. Ό,τι μυσταγωγικό έχω βιώσει.

Ειλικρινά, του ανάβω κερί του Γκάτσου, του κάνω μνημόσυνο κατανυκτικό

τέτοιες ώρες..

«άρρωστος κύλησε ο αιώνας»..  φευ!  ο εικοστός!  ο περιώνυμος!.. ο υμνημένος!..

«στου θανάτου Εσύ την όχθη άφατο δρόμο ακολουθάς»..  Θέλησες και στάθηκες στην όχθη του θανάτου, κι’από κει,ἀνοιξες απίστευτο δρόμο νίκης και σωτηρίας αιωνίου!.. «άφατο δρόμο», ανείπωτο, απερίγραπτο.. απίστευτο!.. κι όμως τόσο χειροπιαστά αληθινό!  
«Έγγιστε κι ανέγγιστε». Είσαι τόσο κοντά μας Φιλάνθρωπε, Υιέ του Ανθρώπου.. Και συνάμα τόσο Ανέγγιχτος, τόσο Απερίγραπτος, Ακατάληπτος, Απροσέγγιστος..

Προσκύνηση ολοτελής  Σου πρέπει..