Υπακοή..

Υπακοή γενικώς, αλλά και μοναχική υπακοή ειδικότερα, δεν εννοούμε την δουλική αυτοπαράδοση στην αυθαιρεσία ενός στυγνού Σουλτάνου..

Μοναχική υπακοή είναι ο εν Αγίω Πνεύματι εναρμονισμός των ψυχών. 

Είτε σε Μοναστήρι είτε σε Οικογένεια, δηλ.σε χώρους ψυχικής ευγενείας και εν Χριστώ εκλεπτυσμένης συνυπάρξεως και πνευματικής καλλιεργείας και ψυχικής υγείας. 

Η απάρνησις του ιδίου θελήματος, του εγωϊστικού και παραλόγου, 

Όχι όμως και η απάρνηση τηςλογικής και της αξιοπρεπείας και της αυτονοήτου προσωπικής υπευθυνότητος και ελευθερίας..

«Πείθεσθε της ηγουμένοις υμων και υπείκετε, αυτοί γαρ αγρυπνουσιν υπέρ των ψυχών ημων» (Εβρ.ιγ’17).

Πείθεσθε, σημαίνει να έχετε καλή διάθεση πειθούς σε κάθε τι λογικό, που σας εκθέτει ο κατά τεκμήριο νηφάλιος και εν Πνεύματι κινούμενος προϊστάμενός σας.

Και το αντίστοιχο εκείνου είναι, να θυσιάζεται εν απολυτω εν Χριστω αγάπη για την πνευματική οικοδομή, να μη σας «παροργίζει» (Εφες.Ϛ´4), να μην εκδηλώνει παραφορές και εμπάθειες και παραλογισμούς, αλλά να εκδηλώνει πρώτος την ηπιότητα και την ταπείνωση, «ως αν τροφός θάλπει τα τέκνα αυτής» (Α’Θεσς.β’7).

Το να «πείθομαι» εκών-άκων ή μάλλον να υποτάσσομαι εκβιαστικά στην εξουσία του όποιου δυνάστη, λόγω διοικητικής εξουσίας, αυτό δεν έχει καμιά-καμιά-καμιά απολύτως σχέση ούτε με μοναχισμό, ούτε με Χριστιανισμό..