Φθινοπωρινή εικόνα..

Ο Ζωγράφος -Σπύρος Βασιλείου- «φωτογράφησε» με το χρωστήρα του τόσο πετυχημένα μια όψη της σύγχρονης Αθήνας.

Ο Παρθενώνας δεσπόζει στο βάθος. Αναγαλλιάζουμε.

Μπροστά το Θέατρο Ηρώσου του Αττικού. Όμορφο δέσιμο μεταξύ τους.

Στο πρώτο-πρώτο πλάνο, παραδοσιακά ελληνικά σπίτια. Δένουν κι αυτά τόσο αρμονικά, χαριτωμένα.

Αρχαία Ελλάδα των ιδανικών και νέοι έλληνες απλοί και νοικοκυρεμένοι..

Αλλ’ αίφνης ..μια κεραία τηλεόρασης ξεπροβάλλει. Ορθώνεται αδιάντροπα και κραυγάζει ακαλαίσθητα στο φόντο του πανέμορφου, γαλήνιου Αττικού ουρανού.

Ανατριχίλα!..

Αλήθεια, πόσο ξένος είναι για μας ο τεχνολογικός πολιτισμός, τα άκοσμα και άγαρμπα στολίδια του.

Πόσο αποτρόπαιο επίσης, ενστικτωδώς, το σύμβολο του ψυχαναγκασμού και του αφιονισμού..

Οι νεοέλληνες, βρισκόμαστε τα χρόνια αυτά σε βαρύ κώμα.

Αλλά ζούμε!

Έχουμε κριτήριο ζωής. Ακόμη..

Δόξα τω Θεώ. Έχουμε ελπίδα.