Βραδυνή Λειτουργία

Χθες βράδυ λειτούργησα στο μικρό εκκλησάκι των Αγίων Πάντων.

Έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά ήρθαν 30 ψυχές.

Πριν αρχίσει η Ακολουθία, παρεκάλεσα τους πιστούς να βάλουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να λατρεύσουμε τον Παντοκράτορα «μετά αιδούς και ευλαβείας».

Διευκρινίζω: 

Το «αιδώς» αναφέρεται στην εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου: Συνεσταλμένα, ντροπαλά.. 

Το «ευλάβεια» προτρέπει για εσωτερική αίσθηση και βίωμα συμμετοχής.

Είπα και κάποια παραδείγματα. Ψίθυροι, μετακινήσεις, τα κινητά τηλέφωνα!! προπαντός..

Είπα και δυό λόγια για τους Αγίους της ημέρας, που θα τιμήσουμε με τα τροπάριά τους.

Οι ευλογημένοι άνθρωποι το Θεού φιλοτιμήθηκαν.

Ανάσα δεν ακουγόταν.

Ένοιωθα μόνο σκιές, μόνο ψυχές, στο χώρο του Ναού.

Και Αγγέλους! 

Σιωπηλούς κι αυτούς, κατανενυγμένους..

Δεν έχω ζήσει στο 30 χρόνια ιερωσύνης μου τέτοια μεταρσίωση, τέτοια γαλήνια αναγωγή στα υπερκόσμια..