Ένας αγαπημένος αδελφός εν Πνεύματι κοιμήθηκε σήμερα.
π.Καλλιόπιος του Μεγ.Σπηλαίου.
Άνθρωπος ευλαβής, αφοσιωμένος στην Παναγία, για την οποία έλεγε: της χρωστώ πολλά, και θα την υπηρετώ έως τέλους.
Κι έτσι έγινε.
Πιστός στην κλήση του. Δεν έβγαινε ποτέ από την Μονή (εκτός -σπανιότατα- αν ήταν σοβαρή ανάγκη).
Ήταν ιεροδιάκονος, αλλά δεν λειτουργούσε, μια και έλειπαν άλλα πρόσωπα, που θα ψάλλουν και θα διακονούν.
Ξυπνούσε πάντοτε χαράματα, πριν απ'όλους, χειμώνα-καλοκαίρι, για να ανάψει τα πολυάριθμα (25-30) καντήλια του Ναού και στη συνέχεια να διαβάζει τις Ακολουθίες και να ψάλλει.
Υπηρέτησε τον Γέροντα Νικηφόρο, Προηγούμενο, στα τελευταία γεροντικά του χρόνια.
Φρόντιζε τα κηπευτικά και τα κοτόπουλα ως διακόνημα, ανεβοκαειβαίνος τις απότομες πλαγιές της Μονής, και ξάγρυπνος φύλαγε τα κειμήλια κατά τις ώρες των επισκεπτών.
Όταν του το ζητούσαν, ξεναγούσε τους προσκυνητές, με λόγια περιεκτικά και ουσιώδη, με συμπαθητική μακρόσυρτη, μελωδική καλογερική φωνή..(ελπίζω να αναρτήσω ηχητικό κείμενο, κάποια στιγμή)
Είχε και χάρισμα ζωγραφικής, και το καλλιεργούσε κατά τα μεσημέρια και τις (λιγοστές) ώρες, που δεν είχε άλλο διακόνημα.
Από ευγνωμοσύνη στην Παναγία δεν έτρωγε ποτέ κρέας, παρά μόνο (στις καταλύσιμες μέρες) ψάρι.
Μαζί πηγαίναμε στο κοιμητήριο και ψάλλαμε τους κεκοιμημένους αδελφούς και περιποιούμασταν τα μνημεία και το οστεοφυλάκιο.
Αυστηρός στη ζωή του, σοβαρός πάντα (αστεία-χιουμορ-πειράγματα ήταν τελείως ξένα γι αυτόν).
Φορούσε πάντα το καλογερικό σχήμα.
Δεν ασχολήθηκε ποτέ με διοίκηση, ούτε με κουτσομπολιά και σχόλια και κατακρίσεις.
Ακουμπούσε στο ταπεινό πετραχήλι μου. Και κοινωνούσε με ευλάβεια.
Είχαμε μιλήσει πριν 5 μέρες στο τηλέφωνο, με θέμα (όπως πάντα) την ψυχή μας..
Το πολύ χαρακτηριστικό είναι ότι είχε πάρει το όνομα του Καλλιοπίου, που είχε σώσει την πολύτιμη θαυματουργή Εικόνα της Μεγαλοσπηλαιώτισσας και είχε φύγει από τη ζωή αυτή σε ηλικία 52 ετών.
Ο νεώτερος Καλλιόπιος, ανέλαβε να συνεχίσει την περιφρούσηση της Αγίας Εικόνος, και έφυγε στα 54 του χρόνια!..
Πονούμε στον αποχωρισμό του, αλλά παρηγορούμεθα ότι τον κάλεσε η Παναγία στην αγκάλη της. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα εόρταζε η Παναγία Παραμυθία (η παρηγορήτρια και μεσίτρια των πιστών και μάλιστα των μοναχών).
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
ο γέρων Βησσαρίων (+06.11.2009), με τον οποίον συνδεόταν πολύ, τον υποδέχθηκε στα ουράνια σκηνώματα.
π.Καλλιόπιος του Μεγ.Σπηλαίου.
Άνθρωπος ευλαβής, αφοσιωμένος στην Παναγία, για την οποία έλεγε: της χρωστώ πολλά, και θα την υπηρετώ έως τέλους.
Κι έτσι έγινε.
Πιστός στην κλήση του. Δεν έβγαινε ποτέ από την Μονή (εκτός -σπανιότατα- αν ήταν σοβαρή ανάγκη).
Ήταν ιεροδιάκονος, αλλά δεν λειτουργούσε, μια και έλειπαν άλλα πρόσωπα, που θα ψάλλουν και θα διακονούν.
Ξυπνούσε πάντοτε χαράματα, πριν απ'όλους, χειμώνα-καλοκαίρι, για να ανάψει τα πολυάριθμα (25-30) καντήλια του Ναού και στη συνέχεια να διαβάζει τις Ακολουθίες και να ψάλλει.
Υπηρέτησε τον Γέροντα Νικηφόρο, Προηγούμενο, στα τελευταία γεροντικά του χρόνια.
Φρόντιζε τα κηπευτικά και τα κοτόπουλα ως διακόνημα, ανεβοκαειβαίνος τις απότομες πλαγιές της Μονής, και ξάγρυπνος φύλαγε τα κειμήλια κατά τις ώρες των επισκεπτών.
Όταν του το ζητούσαν, ξεναγούσε τους προσκυνητές, με λόγια περιεκτικά και ουσιώδη, με συμπαθητική μακρόσυρτη, μελωδική καλογερική φωνή..(ελπίζω να αναρτήσω ηχητικό κείμενο, κάποια στιγμή)
Είχε και χάρισμα ζωγραφικής, και το καλλιεργούσε κατά τα μεσημέρια και τις (λιγοστές) ώρες, που δεν είχε άλλο διακόνημα.
Από ευγνωμοσύνη στην Παναγία δεν έτρωγε ποτέ κρέας, παρά μόνο (στις καταλύσιμες μέρες) ψάρι.
Μαζί πηγαίναμε στο κοιμητήριο και ψάλλαμε τους κεκοιμημένους αδελφούς και περιποιούμασταν τα μνημεία και το οστεοφυλάκιο.
Αυστηρός στη ζωή του, σοβαρός πάντα (αστεία-χιουμορ-πειράγματα ήταν τελείως ξένα γι αυτόν).
Φορούσε πάντα το καλογερικό σχήμα.
Δεν ασχολήθηκε ποτέ με διοίκηση, ούτε με κουτσομπολιά και σχόλια και κατακρίσεις.
Ακουμπούσε στο ταπεινό πετραχήλι μου. Και κοινωνούσε με ευλάβεια.
Είχαμε μιλήσει πριν 5 μέρες στο τηλέφωνο, με θέμα (όπως πάντα) την ψυχή μας..
Το πολύ χαρακτηριστικό είναι ότι είχε πάρει το όνομα του Καλλιοπίου, που είχε σώσει την πολύτιμη θαυματουργή Εικόνα της Μεγαλοσπηλαιώτισσας και είχε φύγει από τη ζωή αυτή σε ηλικία 52 ετών.
Ο νεώτερος Καλλιόπιος, ανέλαβε να συνεχίσει την περιφρούσηση της Αγίας Εικόνος, και έφυγε στα 54 του χρόνια!..
Πονούμε στον αποχωρισμό του, αλλά παρηγορούμεθα ότι τον κάλεσε η Παναγία στην αγκάλη της. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα εόρταζε η Παναγία Παραμυθία (η παρηγορήτρια και μεσίτρια των πιστών και μάλιστα των μοναχών).
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου