Εορτή Τριών Ιεραρχών σήμερα

Έστω για το συμφέρον μας..

Εορτή των Τριών Ιεραρχών σήμερα, και παρακολουθώντας τη Θεία Λειτουργία ήλθαν στο νου μου μερικές σκέψεις, αναφορικά με την προοπτική της Εορτής και όχι μόνον.

Εθελοντική φέτος η συμμετοχή και όπως τόνισε ο ιερέας στο κήρυγμά του, η αυθόρμητη προσέλευση των λίγων μαθητών του Γυμνασίου και ακόμη λιγότερων του Λυκείου συνιστά πράξη ελευθερίας.

Γεννάται όμως το ερώτημα «Ουχί δέκα ιάσθησαν; Οι δε εννέα πού;».

Δεν χρειάσθηκε όλοι να δοξολογήσουν το Θεό για τις ευεργεσίες του; Να ζητήσουν από τους τιμώμενους Αγίους πρεσβείες και φώτιση για προκοπή στα γράμματα; Μα, θα μου πείτε, αυτά δεν είναι πρόοδος, αυτά ανήκουν στο παρελθόν, είναι για τους μεγάλους.

Τελικά, δεν είναι αβάσιμο αυτό που λέγεται από πολλούς. «Καιρός παρακμής!» Βλέπετε, λοιπόν, πέρασαν για τη χώρα μας τα χρόνια της δημιουργίας, των επιτευγμάτων, του μεγαλείου.

 Στις μέρες μας, μόνο καταργούμε, μόνο αποξηλώνουμε, μόνο ξεχνούμε..

Μα καλά, που πάει ο τόπος; Ανακαλύψαμε εμείς οι Έλληνες καινούργιους δρόμους, διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν λειτουργεί καλά, χρειάζεται να διορθώσουμε κάτι που αστόχησε;

Μας έβλαψε δηλαδή ο εκκλησιασμός; Δεν είναι καλοί οδηγοί οι Τρεις Ιεράρχες, μήπως κινδυνεύουν τα παιδιά μας να παρασυρθούν σε δρόμους ύποπτους από αυτούς τους «παπάδες»;

Τί είναι λοιπόν αυτό το νέο, που ανακάλυψε ο σύγχρονος άνθρωπος και θέλει να αντικαταστήσει την παράδοση; Ποιά είναι η νέα πρόταση; Ποιός μπορεί να απαντήσει; Μάλλον κανείς.

Τα αφήνουμε όλα αυτά έτσι απλά. Γιατί είναι κόπος. Είναι προτιμότερο να μείνουμε σπίτι, να κοιμηθούμε λίγο περισσότερο αυτό το πρωϊνό, κι αν πάμε τί θα ωφελήσει; Αλλά «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος».

Δείτε όμως και μια άλλη οπτική, αυτή του «συμφέροντος». Αν δεν πανηγυρίσουμε τη σημερινή ημέρα, αν δεν διεκδικήσουμε την αργία, αν δεν υπάρχει λόγος, θα καταργηθεί. Ποιός θα αντιδράσει; Τί επιχείρημα θα προβάλλει; Η Εκκλησία πάλι; «Μα δεν συμμετέχει κανείς», θα είναι η απάντηση. Και δεν θα είναι μόνο η σχολική αργία, αλλά και οι άλλες, του Αγίου Πνεύματος ή των Φώτων, για παράδειμα.

Δύο πρόσωπα του περιβάλοντός μου φέτος, εκπαιδευτικοί και οι δύο, οι οποίοι δεν ξύπνησαν το πρωΐ των Θεοφανείων, για να συμμετάσχουν στη γιορτή, εκμεταλλευόμενοι βέβαια την αργία, ο ένας έψαχνε να βρει κατάστημα για να φωτοτυπήσει μερικές σελίδες ενός περιοδικού, που θα του ήταν χρήσιμες, και ο άλλος προτίμησε να πάει στο γυμναστήριο, όπως κάθε μέρα άλλωστε.. «Φώτα σήμερα!» τους αντέτεινα.

Μα, για να εξυπηρετηθούν αυτοί -για κάτι που μπορεί κάλλιστα να περιμένει ως την επομένη- κάποιοι θα πρέπει να δουλεύουν, μέρα μεγάλης γιορτής.. Και ποιοί θα είναι αυτοί; Τα παιδιά μας φυσικά! Είδατε πόσος θόρυβος, πόση ανησυχία, πόση βιάση από τον Πολιτεία για την κατάργηση της Κυριακής αργίας.. Μα, να μην αφήσουμε τίποτα όρθιο; Επειδή έτσι κελεύει το συμφέρον ορισμένων και οι δείκτες της οικονομίας;

Κάποιοι Ιάπωνες, πριν λίγο καιρό, οι οποίοι έκαναν τουρισμό στις Βρυξέλλες, εξήγησαν σε έναν φίλο μου, ότι στη χώρα τους οι άνθρωποι δουλεύουν όλη την εβδομάδα, απλά την Κυριακή φεύγουν από τις δουλειές τους λίγο νωρίτερα. Να, λοιπόν ένας λόγος, που η Ιαπωνία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό τεχνολογικής ανάπτυξης, αλλά συνάμα και το μεγαλύτερο ποσοστό ..αυτοκτονιών!.

Αυτό θέλουμε και εμείς; Ας προλάβουμε λοιπόν, όσο ακόμη είναι καιρός. Ή θα διεκδικήσουμε όσα μας παρέδωσαν «οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι πατέρες ημών» ή θα παρακολουθήσουμε το μέλλον να διαγράφεται ενώπιόν μας ζοφερό, εκουσίως όμως και με τη δική μας ανοχή. Ας μην αναζητούμε ευθύνες μόνο στις κακές προθέσεις των άλλων, ας καυτηριάσουμε τη δική μας αβελτηρία. Ιδού νυν καιρός κρίσεως!

30 Ιαν 2017

                                                         Δημ. Κοσκινιώτης

Ταξίαρχος ε.α.