Όσιος Συμεών ο Στυλίτης

Την 1η Σεπτεμβρίου εορτάζεται ένας εξαιρετικός Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Όσιος Συμεών ο Στυλίτης, ο οποίος έζησε και διέλαμψε κατά τον 5^ον μ.Χ. αιώνα και υπήρξε πρωτοπόρος σε μια ιδιαίτερη μορφή μοναχικής άσκησης, την παραμονή στην κορυφή ενός στύλου. 

Μετά από μαθητεία σε αγιασμένους γέροντες της εποχής του, απεσύρθη σε ερημιτική ζωή και στη συνέχεια, επειδή προσέτρεχαν άνθρωποι στη φήμη της αγιότητός του, σκέφθηκε να κατασκευάσει στύλο, και να μένει εκεί, σε απόσταση από τον κόσμο, ει δυνατόν πιο κοντά στον ποθητό του Ουρανό, και φυσικά εγκλωβισμένος σε ένα στενό χώρο. 
 
Πάνω στον στύλο υπήρχε μικρό μπαλκονάκι με κιγκλίδωμα. 

Οι μαθητές του τον τροφοδοτούσαν με το αναγκαίο νερό και παξιμάδι. 

Κάποιες Αγιογραφίες δείχνουν εσωτερική κλίμακα, με την οποία μπορούσε κανείς να ανεβεί στην κορυφή, αλλά τούτο, όσο ο στύλος ήταν μικρού ύψους, δεν εχρειάζετο. Ανέβαινε μια για πάντα αναρριχώμενος. 

Όταν όμως αποφάσισε να ανεγείρει πολύ ψηλό στύλο, αυτός δεν ήταν ακριβώς στύλος, αλλά κτίσμα με μορφή στύλου, όπως ακριβώς είναι οι μετέπειτα Μιναρέδες των Μουσουλμάνων, οι οποίοι από εκεί εμπνεύσθηκαν την εικόνα και την ιδέα να ανεγείρουν ιερά σεβάσματα, για να ανεβαίνει ο κήρυκας, ο «μουεζίνης», και να απαγγέλλει ιερά λόγια.    

Στην αρχή ο στύλος, πάνω στον οποίο έκανε την άσκησή του ο Όσιος Συμεών, είχε ύψος 2 μέτρα περίπου, στη συνέχεια κατεσκεύασε άλλον 3,5 μέτρα, κατόπιν άλλον 7 μέτρα (προφανώς κτιστό με εσωτερική κλίμακα) και τελικά σε άλλον 11 μέτρα (όσο ένα τριώροφο σπίτι) όπου έζησε 30 χρόνια, μέχρι την κοίμησή του σε ηλικία 69 ετών, το 459 μ.Χ.

Στην κορυφή ο Όσιος, ευρισκόμενος μεταξύ ουρανού και γης, λειτουργούσε ως σκεύος θείου ελέους. 

Προσηύχετο ενθέρμως για τον λαό και την οικουμένη, με ολονύχτιες πύρινες προσευχές, και την ημέρα, μετεβίβαζε προς τον λαό διδαχές και παραινέσεις εκ του θείου θελήματος, συγκεκριμένες συμβουλές και απαντήσεις στα ερωτήματά τους, καθώς και θαυματουργούσε αφθόνως, προς χάριν και ευεργεσίαν των ευσεβών. 

Τόση ήτο η ακτινοβολία της αγιότητός του, ώστε, ιδιαιτέρως στην περιοχή της Αντιοχείας, όπου έζησε, είχαν εικονίδιά του στις θύρες των σπιτιών και στις πύλες της πόλεως, για ευλογία και προστασία.

Όταν εκοιμήθη, έκτισαν τέσσερις Ναούς σε σταυρικό σχήμα, που είχαν στο κέντρο τους τον Στύλο του Οσίου, όπου προσήρχοντο οι πιστοί και ελάμβαναν ευλογία και θαυμαστές ιάσεις. Την ημέρα δε της κοιμήσεώς του ενεφανίζετο φωτεινό αστέρι επάνω από τον Στύλο, που κατηύγαζε όλο τον ιερό χώρο.     

Είναι πολύ εκφραστικό ένα τροπάριο του Εσπερινού:

"Ὅσιε Πάτερ, εἰ ἦν τὸν στύλον φθέγξασθαι, οὐκ ἂν ἐπαύσατο βοῶν σου, τοὺς πόνους τοὺς μόχθους τοὺς ὀδυρμούς. Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος ἐβαστάζετο, εἴπερ ἐβάσταζεν, ὡς δένδρον πιαινόμενος ἐκ τῶν δακρύων σου. Ἐξέστησαν Ἄγγελοι, ἐθαύμασαν ἄνθρωποι, δαίμονες ἔπτηξαν τὴν ὑπομονήν σου. Συμεὼν Ὅσιε, πρέσβευε τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν".

..αν ήταν δυνατόν να μιλήσει ο στύλος σου... δεν θα σιγούσε απ το να περιγράφει τους ασκητικούς μόχθους σου και τα δάκρυά σου. Δεν σε εβάσταζε εκείνος, ο στύλος, αλλά εκείνος εστηρίζετο σε σένα, και ποτιζότανε σαν εύκαρπο δένδρο από τα δάκρυα των προσευχών σου. Οι Άγγελοι εξεπλάγησαν, οι άνθρωποι εθαύμασαν, οι δαίμονες ζάρωσαν από φόβο και ντροπή, μπροστά στην υπομονή σου...