π.Συμεών Κραγιόπουλος

Εκδημία Γέροντος

Με την εκπνοή του Σεπτεμβρίου εκοιμήθη ο γηραλέος και σεβάσμιος π. Συμεών Κραγιόπουλος. Έχοντας ζήσει χρόνους μακρούς με τις ποικίλες και σοβαρές ασθένειες που έφερε αγόγγυστα (παρακαλώντας, όπως μας έλεγε, να του δώσει ο Κύριος χρόνον μετανοίας), εξεδήμησε σήμερα τα ξημερώματα προς την ‘αγήρω λήξιν’. Από το 1967, όταν για πρώτη φορά ο πατέρας μου μου υπέδειξε να εξομολογούμαι σ’ αυτόν, μέχρι όσο άντεχαν οι δυνάμεις του, άκουγε όσα είχα να του λέω κάθε τόσο, συμβούλευε, παρηγορούσε, μεσίτευε. Ακάματος στο έργο του ‘Σχολείου του Χριστού’, έκανε αμέτρητες ομιλίες, αναρίθμητες συνάξεις για μικρούς και μεγάλους, πλήθος ακολουθιών, και ‘χωρίς των παρεκτός’ ‘ουκ επαύετο μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον ημών’ των χιλιάδων που προσερχόμασταν για εξομολόγηση. Είχαμε την ευλογία να ψάλουμε μαζί του τόσες αγρυπνίες, να ακούσουμε τόσους λόγους οικοδομής, να κάνουμε εκδρομές, να προσκυνήσουμε τους Αγίους Τόπους. Μας καθοδήγησε με τις συμβουλές και τις προσευχές του στις σπουδές, στην εργασία, στην όλη ζωή μας. Του οφείλουμε τόσα πολλά, χρωστούμε ακόμη περισσότερα που δεν επράξαμε. Ας συνεχίσει να προσφέρει τις δεήσεις του για όλους και στο επουράνιο Θυσιαστήριο, όπως έκανε τόσες δεκαετίες επί γης. «Από μακριά θα είμαι δέκα φορές πιο κοντά σας», έλεγε παλιότερα σε όσους κατά καιρούς τον καλούσαν σε κάποιο γάμο, και ο λόγος του αυτός ισχύει και για την αναχώρησή του. Είθε πάντα να τον νιώθουμε κι εμείς δίπλα μας. Αιωνία η μνήμη του!  

 

Οι φωτογραφίες είναι από την Πρωτοχρονιά του 2013, κατά την κοπή της βασιλόπιττας, 

μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του.

http://antonispapagiannis.blogspot.gr/2015/09/blog-post_30.html

 

 

 

 

Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2015

Χαρμολύπη

Υποδεχθήκαμε τον Οκτώβριο μέσα σε μια ατμόσφαιρα διαφορετική. Από χθες το πρωί αυτό που συνείχε όλους, συγγενείς, γνωστούς και φίλους, ήταν η εκδημία του π. Συμεών, όπως είπαμε χθες. Και να που το γεγονός ‘πάντας συνηγάγετο προς ευφροσύνην’. Παράδοξο, αλλά αληθινό: πώς ένα κατά κόσμον πένθιμο συμβάν, ο θάνατος, γίνεται πηγή τόσης πνευματικής αγαλλιάσεως για τόσο πλήθος. Χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν από κοντά και μακριά για να προσκυνήσουν το σκήνωμα του γέροντα, να τον δουν για τελευταία φορά, να αφουγκρασθούν σιωπηλοί την ανάγνωση του ευαγγελίου, να παραστούν στην ολονύκτια αγρυπνία, να παρακολουθήσουν την μεγαλειώδη και τόσο κατανυκτική εξόδιο ακολουθία εις μοναχούς και ιερείς, να συνοδεύσουν την εκφορά και την ταφή, να θυμηθούν και να μοιρασθούν προσωπικές εμπειρίες από την ποιμαντική τους σχέση με τον εκλιπόντα. Κάποιοι ήρθαν από την Αθήνα με βραδινή πτήση και έφυγαν με πρωινή, μόνο για να γευθούν το γεγονός και να φύγουν με μια τελευταία ευλογία ασπαζόμενοι το χέρι του. Τα υμνολογικά κείμενα συγκλονιστικά: δεν λειαίνουν ούτε ωραιοποιούν τον θάνατο, τον βλέπουν ως τραγική συνέπεια της πτώσης και όχι ως μέρος της αρχικής φύσης του ανθρώπου, αλλά διαπνέονται από την ελπίδα στο άπειρο έλεος του Θεού. Για όσους έδωσαν ήδη στον κόσμο αυτό την μαρτυρία της αγίας βιοτής, η ελπίδα της αιωνίου αναπαύσεως γίνεται βεβαιότητα και η ανθρώπινη λύπη δίνει τη θέση της στη χαρά για την είσοδο του εκλιπόντος ‘εις την χαράν του Κυρίου του’.

     Την ευχή του να έχουμε όλοι. Χριστός ανέστη!

 http://antonispapagiannis.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἀρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος

Πρίν λίγες ἡμέρες ἕνας ἄριστος Κληρικός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἕνας λαμπρός ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ἕνας «ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ», ἕνα φωτεινό ἀστέρι μετέστη ἀπό τήν γῆ πρός τόν οὐρανό, ἀπό τά ἐπίγεια στά ἐπουράνια, ἀπό τό ἐπίγειο θυσιαστήριο στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο. 

Εἶχα τήν εὐλογία νά τόν γνωρίσω ἀπό τήν ἀρχή τῆς ποιμαντικῆς δράσεώς του στήν Θεσσαλονίκη, ὅταν ἤμουν φοιτητής στήν Θεολογική Σχολή. Ἐρχόταν στήν Θεολογική Σχολή καί παρακολουθοῦσε μέ σεμνότητα τά μεταπτυχιακά μαθήματα πού παρέδιδαν οἱ καθηγητές καί τόν ἄκουσα μερικές φορές σέ ὁμιλίες πού ἔκανε, κατ' ἀρχάς στήν αἴθουσα τοῦ Χριστιανικοῦ σωματείου «Ὁ Φάρος» καί σέ αἴθουσες Ἐνοριῶν γιά διάφορα πατερικά ζητήματα.

Τά μετέπειτα χρόνια δέν παρακολουθοῦσα πολύ τήν δράση του, γιατί ἐν τῷ μεταξύ ὑπηρετοῦσα ὡς Ἱεροκήρυξ στήν Ἔδεσσα, ἀλλά πληροφορούμουν γιά τό εὖρος τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Ἦταν ἄριστος λειτουργός, πού λειτουργοῦσε συνεχῶς, καί μάλιστα ἦταν ἐκεῖνος πού καθιέρωσε τίς νυκτερινές Λειτουργίες, ὡσάν ἡμιαγρυπνίες. Ὡς ὁμιλητής ἦταν ἐπαγωγικός καί κυρίως ἐντυπωσίαζε μέ τόν βιωματικό λόγο του, ἀφοῦ ἁπλές λέξεις ὅταν λέγονταν ἀπό ἐκεῖνον ἀποκτοῦσαν ἰδιαίτερο νόημα. Ἦταν ἄριστος ἐξομολόγος πού μετέδιδε στέρεη γνώση καί αὐθεντικές συμβουλές γιά τήν πνευματική ὡρίμανση τοῦ ἐξομολογουμένου καί ἦταν εὔστοχος στήν πνευματική καθοδήγηση τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ π. Συμεών ὁμοίαζε μέ ἐργατική μέλισσα, πού περιόδευε ὅλο τόν κόσμο καί κυρίως στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, γιά νά ἀποκομίζη τό νέκταρ, δηλαδή νά συγκεντρώνη ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, κάθε φυλῆς καί ἔθνους, ὅ,τι νόμιζε ὡς καλό καί νά τό μεταφέρη στά πνευματικά του παιδιά. Σέ μιά τέτοια ἀποδημία του τόν συνάντησα ἤ μᾶλλον μέ βρῆκε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, ὅπου ἦλθε γιά νά γνωρίση τόν Γέροντα Σωφρόνιο καί νά λάβη τήν εὐλογία του. Παρέμεινε ἕνα βράδυ στό Μοναστήρι τήν πρώτη ἐκείνη φορά, καί ἀμέσως κατάλαβε ὅτι παρά τήν ἁπλότητα τῶν κτισμάτων κάτι βαθύ ὑπάρχει ἐκεῖ καί αὐτό, ὅπως μοῦ εἶπε, ὀφείλεται στό «πνευματικό βάθος τῆς προσωπικότητας τοῦ Γέροντος».

Ζοῦσε μοναχικά στόν κόσμο, ἀγαποῦσε τόν μοναχισμό, ἦταν ἐκφραστής ἑνός, θά ἔλεγα, «ἀστικοῦ ἡσυχασμοῦ» καί σέ αὐτό ὀφείλονται τά δύο Μοναστήρια πού ἵδρυσε, ὅπου μονάζουν δικά του πνευματικά παιδιά, πού ἀσκοῦνται στήν μοναχική πολιτεία μέ γνήσιο ὀρθόδοξο μοναχικό πνεῦμα, μέ ὀρθόδοξο φρόνημα καί ἐκκλησιαστική συνείδηση.

Ὁ π. Συμεών Κραγιόπουλος διακρινόταν γιά τήν εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ψυχική του ἠρεμία, τήν πνευματική του ἰσορροπία, τήν γλυκύτητα τῆς συμπεριφορᾶς του, τήν συνεχῆ ἐργατικότητά του, τήν πατερική σύνεση καί σοφία, τό μειλίχιο τοῦ λόγου του, τήν ἀγάπη του στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, τόν σεβασμό στό ἐκκλησιαστικό πολίτευμα, τήν ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους, τήν πληρότητα τῆς ζωῆς του, τήν θυσιαστικότητα τῆς ἀγάπης του, τό φιλακόλουθό του καί πολλά ἄλλα.

Ἦταν ἕνας Κληρικός ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του, πού ἐλάμπρυνε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί κατά λόγο δικαιοσύνης θά λαμπρύνη καί τήν οὐράνια Ἐκκλησία. Τέτοιοι Κληρικοί σάν τόν π. Συμεών Κραγιόπουλο τιμοῦν τό τίμιο ράσο, δοξάζουν τόν Θεό, ἐπαινοῦν τήν Ἐκκλησία.

Τά πνευματικά του παιδιά καί ὅσοι τόν γνώρισαν θά στενοχωροῦνται ἀπό τήν ἐπίγεια ἀπουσία του, ἀλλά θά χαίρωνται, γιατί ὁ σπάνιος καί λαμπρός Πνευματικός Πατέρας τους θά ἱερουργῆ στό ὑπερουράνιο θυσιαστήριο καί θά προσεύχεται γι' αὐτούς καί γιά ὅλο τόν κόσμο.

Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ Κληρικοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.–

Περιοδικό Εκκλησιαστική Παρέμβασις. Τεῦχος 231 - Ὀκτώβριος 2015

Ἱερά Μητρόπολις Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.

http://www.parembasis.gr/index.php/menu-teyxos-231/4300-2015-231-10

Ταπείνωση, Αφάνεια, Σιωπή..

αναγράφει στο Μνήμα του.

Περίληψη και απόσταγμα ζωής..

Αυτά τον εδόξασνα εν Κυρίω..

  Τρισάγιο στον Τάφο του Οσίου Γέροντα από ομήγυρη αφοριωμένων θυγατέρων του..