Όταν η Θ.Χάρη αγγίζει τις εκλεκτές ψυχές

Η μικρή Ηλέκτρα ηλεκτρίστηκε!!!
Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας
Την περασμένη Παρασκευή ήλθε στο μοναστήρι στο Θάρρι ένα μικρό οκτάχρονο κοριτσάκι, το οποίο έχει πατέρα Δανό και μητέρα Ελληνίδα και ζει μόνιμα στην Δανία σε μία περιοχή που δεν έχει κοντά ορθόδοξη Εκκλησία, οπότε οι παραστάσεις της γύρω από τον Ναό και την Εκκλησία γενικά, είναι ελάχιστες.

 

Μου έκανε λοιπόν εντύπωση ένα γεγονός.

Μόλις είδε την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Θαρρενού, εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ, που δεν ήθελε να φύγει μέσα από το Καθολικό της Μονής.

Άρχισα να της μιλώ για τις εικόνες για τον Χριστό, την Παναγία για το Ιερό Βήμα και έβλεπα πως τα ρουφούσε όλα αυτά σαν σφουγγάρι. Κάναμε μαζί προσπάθειες για να μάθει να τυπώνει σωστά τον Σταυρό πάνω της και βέβαια καμάρωνε, όταν της έδωσα ένα σταυρουδάκι να φορέσει.

Με άκουγε με θρησκευτική κατάνυξη σοβαρή και αμίλητη -αν και έξω από τον Ναό είχε φοβερή ενέργεια- να κάνω την αρτοκλασία σε κάποιους Ρώσους προσκυνητές. Μάλιστα μου άρπαξε τον θυμιατό από το χέρι και ήθελε να της δείξω να ανάψει το καρβουνάκι και να βάλει το θυμίαμα.

Έξω από τον Ναό κρατούσε το πανέρι με τους άρτους και έτρεχε να δώσει σε όποιον ερχόταν. Έβλεπα το πρόσωπο της να λάμπει από χαρά γι΄αυτό που έκανε.

Φεύγοντας την ρώτησα εάν ήθελε να ξαναέλθει στο Μοναστήρι, και φυσικά αμέσως μου απάντησε καταφατικά.
Στη διαδρομή προς την Ρόδο άρχισα να επεξεργάζομαι όλες αυτές τις εικόνες που βίωσα και να στοχάζομαι.

Βέβαια στο βυζαντινό και ιστορικό μοναστήρι Θάρρι δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Μιλούν από μόνα τους τα πάντα. Οι αγιογραφίες, το σπάνιας τέχνης εικονοστάσι, η επιβλητική εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Θαρρενού, αλλά και η γαλήνη και η ηρεμία του τόπου που οφείλεται αναμφισβήτητα στο πέρασμα αγιασμένων -ανά τους αιώνες- πατέρων, που με άσκηση, νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή αγίασαν αυτό τον τόπο.

Το παράδειγμα της μικρής Ηλέκτρας μου θύμισε και το πώς ο Θεός εργάζεται αθόρυβα στον καθένα μας, πώς ομιλεί με τον δικό του αποκαλυπτικό τρόπο στις ψυχές μας.

Εμείς έχουμε μάθει να λέμε στα παιδιά μας λόγια πολλά, τα οποία όμως δεν ακούνε και δεν καταλαβαίνουν, γιατί λείπει το υγιές παράδειγμα και πρότυπο αλλά και η φώτιση, η επενέργεια της θείας Χάριτος.

Επίσης πιστεύουμε ότι όλα μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας και μ’αυτό τον τρόπο κλείνουμε τον δρόμο δράσης του Θεού. Ο Θεός όμως γνωρίζει τα εσωτερικά και κατάβαθα του κάθε ανθρώπου και του κάθε παιδιού και αναλόγως ενεργεί και πράττει.

Τελικά απλές καθημερινές ιστορίες γύρω μας πολλές φορές μας διδάσκουν και μας στέλνουν ανεξάντλητα διαχρονικά μηνύματα που δεν είναι δύσκολο να εφαρμοσθούν, γιατί δεν στηρίζονται στην ανθρώπινη γνώση αλλά στην θεϊκή σοφία και παρέμβαση.

Άρθρο στην Εφημερίδα ΓΝΩΜΗ. Κυριακή 05-07-2015. δείτε το πλήρες άρθρο:

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=787254958039252&id=189504297814324&substory_index=0