Κύπρος! SOS ! Προσεύχεσθε!..

Το ότι στις μέρες μας βασιλεύει η ωμή αδικία και η σκύλευση κάθε αξίας και κάθε ηρωϊκής θυσίας, είναι γεγονός.
Ως πολίτες της γης παρατηρούμε, αποτιμούμε, κρίνουμε με βάση τη στοιχειώδη λογική και επαγρυπνούμε..
Ως πολίτες του ουρανού υπομένουμε και προσευχόμεθα.
Και πιστεύουμε στον Δικαιοκρίτη, τον Παντοδύναμο Παντοκυβερνήτη ουρανού και γης. Όπου στα πανάχραντα χέρια Του είναι αθύρματα οι θρασείς όσο και ευτελείς "παγκόσμιοι κυβερνήτες" της Νέας Τάξης.
 Το σχέδιό τους είναι γνωστό, γνωστότατο. Έργο παιγμένο άπειρες φορές, που -δυστυχώς- οι αφιονισμένοι άνθρωποι από την καλοπέραση και την showbiz δεν το συνειδητοποιούν ή σαν μια αναλαμπή το ακούνε και αυτοστιγμεί το ξεχνούνε.
Το σχέδιό τους. Σατανικό. Κακούργο. Και συνάμα απλοϊκό και απόλυτο περιγράψιμο.
Κάνουν ένα "ντου" ξαφνικά και δημιουργούν κατάσταση. Στην Παλαιστίνη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στην Ουκρανία.. Και ιδιαίτατα στην πολύπαθη και μυριαγάπητη Κύπρο μας.
Αμέσως βγάζουν διακηρύξεις και πορίσματα και ψηφίσματα εναντίον της έκνομης και βίαιης ενέργειας. Και τίποτε περισσότερο, βέβαια.
Αφήνουν το χρόνο να περάσει.
Μέσα σε 30 χρόνια η γενιά αλλάζει, ο κόσμος -απασχολημένος από τη βιοπάλη και ζαλισμένος από το ναρκωτικό της καλοπέρασης, όσο και από τις ..αγωνίες των σήριαλ(!), όσο και από το συνοθύλευμα και καταιγισμό των "ειδήσεων", ο κόσμος ξεχνάει..
Κάνουν, λοιπόν, οι παγκοσμιοκράτες μια δοκιμή στα 30 χρόνια. Ακριβώς 30 χρόνια (παρά 4 μήνες.. βιαστήκανε λίγο) λανσάρουν το Σχέδιο Ανάν. Ζητούν τη γνώμη του λαού. Τον "σέβονται". 2004. Πρωτοστάτης για το ΝΑΙ, ο Ν.Αναστασιάδης. 
Αποτυγχάνουν.
Δεν αποθαρρύνονται, δεν βιάζονται.
Περιμένουν την επόμενη 10 ετία. (αυτοί οι άτιμοι οι έλληνες είναι δύσκολη φάρα, είχε προειδοποιήσει ο Κίσιγκερ). Δίνουν και μιά παράτα 1 έτους, για νάναι σίγουροι.
Και τώρα, ήρθε η ώρα!!!

 Όλα στρωμένα! Συμφωνημένα! Δρομολογημένα!
Αλίμονο...
Πού είναι οι ήρωες, πού είναι τα αίματα, πού είναι οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, οι μανάδες στη δίοδο Λήδρας.. 
Πού είναι μερικοί-λίγοι-ελάχιστοι βουλευτές, ευσυνείδητοι, εκπρόσωποι ψηφισμένοι από τον σπαραγμένο λαό, να φοράνε παντελόνια (έστω βερμούδες)..
Πού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που μας βεβαιώνει κάθε στιγμή ότι εγγυάται την ακεραιότητά μας και μας προτρέπει να την προσκυνάμε και να την ακριβοπληρώνουμε. (σημειωτέον ότι για την ΕΕ η Δημοκρατία της Κύπρου είναι Εταίρος, ενώ τα κατεχόμενα είναι παράνομη στρατιωτική κατοχή και παράνομος εποικισμός).. Μούσια καλοχτενισμένα!.. Ψέμματα αδιάντροπα χιλιοειπωμένα..
Ειρωνεία: τώρα ξεθάβουν με κάθε τιμή το NorthAtlas, με τους ήρωες καταδρομείς.. 
Λάθος! Φκιάσκο! Ντροπή! Έλεος! 
Εμείς, αχρηστευμένοι από την κακία τους και την αυθαίρετη παντοδυναμία τους, καταφεύγουμε στον μόνο Κύριο και Εξουσιαστή του παντός, τον Παντοδύναμο και Αληθινό Θεό μας. Στην Κυρία Θεοτόκο, την Μητέρα, τη Σκέπη, την Προστάτιδάς μας. Και τους πολυπληθείς Αγίους μας.
 Λέτε κάθε μέρα, τις κρίσιμες τούτες μέρες, αδελφοί, την Παράκληση, το Ψαλτήρι, και τούτη την προσευχή.. 

Για την Κύπρο μας, Κύριε, Σε ικετεύουμε!…

Για την Κύπρο μας, Κύριε, αγωνιούμε, πονούμε, Σε ικετεύουμε.

Δες τους Άρχοντες των Εθνών, που χωρίς τον φόβο Σου κινούνται και βυσοδομούν, δες πως «συνήχθησαν επί το αυτό» και σχεδιάζουν το άδικο και πιέζουν με κάθε ευκαιρία, με κάθε πρόφαση, με κάθε αφορμή.

Εμείς, ο λαός Σου, ανήμποροι παραγκωνισμένοι απλοί θεατές. Κανένας δε μας λογαριάζει. Το νησί μας αλυσόδετο σέρνεται στη σκληρή του «μοίρα», στο ατέλειωτο δραμα του.

«Εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημων».

Ω Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, «έως πότε οργίζη επί την προσευχήν των δούλων Σου»; Πέφτουμε στα γόνατα και Σε παρακαλούμε, μα Εσύ παραδόξως ..αυξάνεις τη δοκιμασία μας, μοιάζεις να δυναμώνεις την οργή Σου! Μας ταΐζεις συνεχώς «άρτον δακρύων» και μας ποτίζεις «εν δάκρυσιν εν μέτρω».

Ναι, αμαρτήσαμε σε πολλά. Προσκυνήσαμε τη χρυσή εικόνα των σύγχρονων Βαβυλωνίων. Παρασυρθήκαμε στο χορό του Βαάλ. Ξεμυαλισθήκαμε με τους «κώμους και τις μέθες» της χλιδής των Αιγυπτίων. Ασωτεύσαμε. Πλεονεκτήσαμε. Μεθύσαμε μέσα στην παραζάλη των απολαύσεων του κόσμου τούτου. Και προδώσαμε τον εαυτό μας, την Παράδοσή μας, Εσένα!.

Μα και μετανοούμε και καταφεύγουμε στο Έλεός Σου.

Ας έλθει μπροστά το θείο θρόνο Σου, δεόμεθα, έστω «ο στεναγμός των πεπεδημένων», ο ασίγητος λυγμός των εκπατρισμένων, καθώς και η εναγώνια ικετευτική κραυγή «του αίματος των δούλων Σου του εκκεχυμένου». Πόσοι το 1955-59, πόσοι το 1964, πόσοι το 1974 πότισαν με το άλικο αίμα τους αυτό το χώμα, άφησαν την τελευταία τους πνοή, σαν προσευχή καυτή.

Κύριε, «επίστρεψον ημάς», γύρισέ μας πίσω στην αγκάλη Σου και την προστασία Σου, στη γαλήνη, την ευσέβεια, την ομόνοια, την αρετή, την προκοπή. Γύρισε τα παιδιά της Κύπρου, που έχουν σκορπίσει στους πέντε ανέμους, γύρισέ τα στον ευλογημένο τόπο τους. Ένωσέ τα ελεύθερα πια.

«Επίφανον το Πρόσωπόν Σου». Δείξε μας την ευμένεια και την πατρική στοργή Σου. Κατάλυσε τα άνομα σχέδια των «ενδόξων της γης», διασκέδασον «ως χουν κατά πρόσωπον ανέμου» την «πονηράν βουλήν» των συγχρόνων Αχιτόφελ, που θέλουν να ατιμάσουν την αγνή πατρίδα μας και την ιστορία της.  Χάρισέ μας το Φως της δόξας Σου, συγχωρώντας όλα τα σφάλματά μας.

«Επίφανον το Πρόσωπόν Σου, και σωθησόμεθα». Θα δούμε την ποθητή μέρα της σωτηρίας. Και θα Σε δοξάζουμε εις τους αιώνας.

(βλ. Ψαλμ. οη’ & οθ’)