Άγιος Κασσιανός

 

Ο Άγιος Κασσιανός (Ιωάννης ο Κασσιανός) είναι μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας.

Γεννήθηκε γύρω στο 360 μΧ από Ρωμαίους γονείς στη Δακία (περιοχή γύρω από τη σημερινή Κωνστάντζα). Αναστατωμένοι οι καιροί, το Βυζαντινό Κράτος εγκατέλειπε την περιοχή και το 376 μΧ κατέφθασαν πια οι Ούννοι.

Ο Άγιος, επιδόθηκε με ζήλο, από μικρό παιδί στη μόρφωση, και πολύ σύντομα στράφηκε στον μοναχισμό, μαζί με ένα πολύ καλό φίλο του, τον Γρηγόριο (που εορτάζει και αυτός σήμερα μαζί του).

Βλέποντας όμως τις μεγάλες ανακατατάξεις και αναταραχές στην πατρίδα τους, κυρίως όμως από μεγάλο ζήλο για τις πηγές της χριστιανικής πίστεως, ξεκίνησαν για τους Αγίους Τόπους και στη συνέχεια περιηγήθηκαν όλα τα Μοναστήρια της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου, αποκομίζοντας πλουσιότατη ωφέλεια και πνευματικές εμπειρίες.

Αυτό συνετέλεσε, ώστε ο Άγιος Κασσιανός να γράψει περισπούδαστα Ασκητικά Βιβλία, τα οποία μάλιστα περιελήφθησαν στην ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ των Νηπτικών Πατέρων.

Ώριμος πια, μέσα από θεόσταλτες συγκυρίες, βρέθηκε το 415 μΧ στην Μασσαλία, όπου ίδρυσε Μονή προς τιμήν του τοπικού Αγίου Μάρτυρος Βίκτωρος, του εν Μασσαλία (21 Ιουλίου), καθώς και μια Γυναικεία Μονή στο όνομα του Σωτήρος Χριστού.

Εκοιμήθη το 435 μΧ, τα δε ιερά λείψανά του ευρίσκονται εις την Μονήν, που ίδρυσε (του Αγ.Βίκτωρος). Μικρά αποτμήματα υπάρχουν στη Μονή Δαμάστας, στην Φθιώτιδα, και στην Μονή Κύκκου, στην Κύπρο.

Επίσης, στην Κωνστάντσα, στο νομό Δοβρουτζάς, όπου στο μέρος που γεννήθηκε, βρίσκεται το Σπήλαιό του, ένα Μοναστήρι που τιμάται στο όνομά του, και ένα χωριό -Cassian- με τ' όνομά του.

Ο Άγιος Κασσιανός είναι από τους πρώτους εισηγητές του Μοναχισμού στη Δύση, που πάνω στο έργο του και στα φωτισμένα κείμενά του εβάσισε ο Όσιος Βενέδικος (480-550) τους Κανόνες του.

Επίσης είναι εκείνος, που συνέδεσε Ανατολικό και Δυτικό Χριστιανισμό, μέσα στο πνεύμα των Νηπτικών Πατέρων.

Το πολύ σημαντικό, σχετικά με τον Άγιο, είναι η μοναδική Εκκλησία, η οποία βρίσκεται στην Λευκωσία και ονοματίζει όλη την Συνοικία και την περιοχή. Βρίσκεται στην άκρη ακριβώς των ματωμένων Συνόρων, όπου το 1974 σταμάτησε με την ευχή του σε απόσταση 30 μέτρων την επέλαση του «Αττίλα».

Και δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι μέσα σ’αυτόν τον περιώνυμο Ναό, φυλάσσεται εικόνισμα της Παναγίας της Παραμυθίας (Παρηγορητρίας), την οποία οι Κυπριοι την ονομάζουν «Ποϋριστιτζή», δηλ. αυτή, που «πογυρίζει», διώχνει πίσω το κακό!

Με βάση αυτόν τον Ναό, το 1989, ο Μητροπολίτης Κιτίου μαζί με λιγους κληρικούς συνοδούς του και μεγάλο αριθμό Κυπρίων, τα μεσάνυχτα πριν ξημερώσει η 20η Ιουλίου (επέτειος της επιδρομής του «Αττίλα») μπήκαν στην πράσινη γραμμή, με σκοπό να τελέσουν Θ.Λειτουργία και να επικαλεσθούν την παρέμβαση του Παντοδυνάμου, για την αποκατάσταση του Δικαίου.

Δυστυχώς, οι Τούρκοι, εισόρμησαν στο χώρο (ενώ αρμοδιότητα είχαν μόνο οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ) συνέλαβαν τους κληρικούς και τους πιστούς (40 άνδρες και 100 γυναίκες), τους δίκασαν, τους ταλαιπώρησαν, τους φυλάκισαν για κάποιες μέρες, αλλά τελικά η κοινή γνώμη συγκινήθηκε εξαιρετικά και βγήκε για καλό του Αγώνα.

Μπορείτε να ακούσετε την περιγραφή από τον ίδιο τον Σεβασμιώτατο. Μια περιγραφή, που δίνει υπέροχα μηνύματα, ψυχικής ευγενείας, πίστεως, ευσεβείας και αγνής φιλοπατρίας.

http://www.vatopedi.gr/video/%CE%BF-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B9%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84/

Ας είναι, να πρεσβεύει ο Άγιος για την Πατρίδα μας..

Κυριακή του Ασώτου

Ἀπολυτίκιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

(καθηγουμένης Ἰσιδώρας μοναχῆς Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης)

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς ὁ ἄσωτος χώραν εἰς μακρὰν ἀπεδήμησα, 
καὶ τὰς τῶν παθῶν μου ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἐτρύγησα· 
διὸ καὶ μετανοίας τὴν ὁδόν βαδίσας ἐπιστρέφω νῦν πρὸς Σέ· 
τὰς ἀγκάλας σου καὶ πάλιν τὰς πατρικάς, ὑπάνοιξον φιλάνθρωπε. 
Δέξαι με εὐσυμπάθητε Σωτήρ, δέξαι με πολυεύσπλαχνε· 
ἔχεις γὰρ ἀνεξάντλητον στοργὴν καὶ ἔλεος ἀμέτρητον.

 

.

η έμφυτη, άδολη, ατόφια ευσέβεια του λαου μας

Χθες λειτούργησα στο Νοσοκομείο ΕΛΕΝΑ.

Βρηκα κάποια σημειώματα, που περαστικοί τις προηγούμενες μέρες είχαν αφήσει, για να μνημονευθούν στα Άγια.

Δύο τέτοια σημειώματα, απλά, απλοϊκά θα έλεγα, αλλά τόσο συμπαθή, πηγαία, αυθόρμητα, ατόφια, με συγκίνησαν.

Έδειχναν μια εικόνα χειροπιαστή της ευσέβειας του λαου μας..

Τα μοιράζομαι μαζί σας. 

Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, κάνε την μητέρα μου Ανίκα να ξεπεράσει το έμφραγμα και προστάτεψε τη γυναίκα μου και τον γιο μου που είναι στην κοιλιά της. Να πάνε όλα καλά!

Θέλω να παρακαλέσω για τον αδερφό μου, που είναι έγκυος η γυναίκα του, και για τον φίλο Δημήτρη, που η γυναίκα του περνάει δύσκολες ώρες μαζί με το παιδί τους.

Ο ταπεινός δούλος σου Τάσος.

Θεέ μου, να έχεις καλά την Ειρήνη μου και την μπέμπα μας και μαζί όλον τον κόσμο. 

Αγ.Ρηγίνος, Επίσκ.Σκοπέλου

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ 

Ο μαρτυρικός Ιεράρχης της Σκοπέλου και θαυματουργός Πολιούχος του νησιού

Στις 25 Φεβρουαρίου πανηγυρίζει με λαμπρότητα η μαγευτική νήσος Σκόπελος την πανίερη μνήμη του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Ρηγίνου Επισκόπου Σκοπέλου, του και τιμωμένου ως πολιούχου, προστάτου και εφόρου του καταπράσινου αυτού νησιού των Βορείων Σποράδων, το οποίο είναι προικισμένο με απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, αλλά και σεμνύνεται με εκατοντάδες ιερά καθιδρύματα, επιμεριζόμενα σε μοναστήρια, μονύδρια, ενοριακούς ναούς και πολυάριθμα γραφικά παρεκκλήσια και εξωκκλήσια. 

Ο Άγιος Ρηγίνος ήταν ελληνικής καταγωγής και έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα επί των ημερών της βασιλείας των υιών του θεοστέπτου Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Κωνστάντιου στην Κωνσταντινούπολη και του Κώνστα στη Ρώμη. Από τις αρχές του 19ου αιώνα παρουσιάζεται η Λιβαδειά ως τόπος καταγωγής του Αγίου, οι δε γονείς του, οι οποίοι ζούσαν «ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ», ήταν ευσεβείς και πλούσιοι. Μόλις ο Άγιος έφτασε σε ηλικία που μπορούσε να μορφωθεί, οι ευκατάστατοι και ενάρετοι γονείς του φρόντισαν ώστε να αποκτήσει πλουσιοπάροχα τόσο την κοσμική όσο και την εκκλησιαστική γνώση και σοφία που σε συνδυασμό με την εγκράτεια, την προσευχή και την άσκηση, τον ανέδειξαν σε «πολυτίμητο σκεῦος» και σε «θεράποντα Θεοῦ». Βλέποντας ο Πανάγαθος Θεός τον ενάρετο και ασκητικό του βίο, τον αντάμειψε πλουσιοπάροχα με διάφορα χαρίσματα και τον αξίωσε να επιτελεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πολυάριθμα θαύματα. Η απαστράπτουσα αρετή και αγιότητά του τον κατέστησαν περιώνυμο και αξιοθαύμαστο στη Σκόπελο και στα υπόλοιπα νησιά των Σποράδων, γεγονός που οδήγησε μετά την εκδημία του Επισκὀπου Σκοπέλου στην εκλογή και ανάρρησή του στον επισκοπικό θρόνο του νησιού. Μόλις εξελέγη ο Άγιος Ρηγίνος Επίσκοπος Σκοπέλου άρχισε να συρρέει πλήθος χριστιανών όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων για να λάβει ευλογία από τον ενάρετο και φωτισμένο ιεράρχη, ενώ οι ασθενείς προσέτρεχαν σ’ αυτόν για να λάβουν την πολυπόθητη θεραπεία διά της υπό του Θεού θαυματουργικής χάριτός του. Η ευδόκιμη και θεάρεστη επισκοπική διακονία του Αγίου δημιούργησε στον ευσεβή λαό και κλήρο της επαρχίας αισθήματα απερίγραπτης χαράς και αγαλλίασης, αφού όλοι γεύονταν πλουσιοπάροχα τους πολύτιμους πνευματικούς καρπούς της αρχιερατικής διακονίας του σοφού, ενάρετου και φιλόστοργου ιεράρχου της Σκοπέλου Αγίου Ρηγίνου, ο οποίος καθοδηγούσε πνευματικά όλο τον πιστό και ευσεβή λαό, ενώ στήριζε και νουθετούσε τους φτωχούς, τους θλιμμένους και τους αμαρτωλούς. 

 

Κατά τη διάρκεια όμως της αρχιερατείας του Αγίου Ρηγίνου επικρατούσε ακόμη στους κόλπους της Εκκλησίας η φοβερή αίρεση του Αρείου, η οποία είχε προκαλέσει ένταση και σύγχυση μεταξύ των χριστιανών. Γι’ αυτό και συνεκλήθη από τους αυτοκράτορες Κωνστάντιο και Κώνστα Σύνοδος, η οποία έλαβε χώρα στη Σαρδική (τη σημερινή Σόφια της Βουλγαρίας) το έτος 343, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από τριακόσιοι ορθόδοξοι αρχιερείς, ενώ έλαβαν μέρος και εβδομήντα έξι οπαδοί της αίρεσης του Αρείου. Μεταξύ των συμμετεχόντων ορθοδόξων επισκόπων ήταν και ο σοφός ιεράρχης της Σκοπέλου Άγιος Ρηγίνος, ο οποίος με τη βαθιά θεολογική του γνώση και με τον πύρινο και εποικοδομητικό του λόγο κατετρόπωσε τους πλανεμένους οπαδούς του Αρείου και την αιρετική τους διδασκαλία περί του μη ομοουσίου των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος. Η αποστομωτική επιχειρηματολογία του εμπεριστατωμένου λόγου του Αγίου ανάγκασε τους οπαδούς του Αρείου να εγκαταλείψουν τη Σύνοδο και να καταφύγουν στη Φιλιππούπολη, όπου αποκήρυξαν και πάλι τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Μέγα Αθανάσιο. Ο Άγιος Ρηγίνος παρέμεινε στη Σύνοδο της Σαρδικής μαζί με τους υπόλοιπους ορθόδοξους αρχιερείς και επικύρωσαν το σύμβολο της πίστεως, όπως αυτό είχε διατυπωθεί στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325μ.Χ. Στη Σύνοδο αυτή, κατά την οποία διατρανώθηκε η θεότητα του προσώπου του Ιησού Χριστού, συμμετείχε και ο Άγιος Ρηγίνος μαζί με τον θείο του, τον Άγιο Αχίλλιο Επίσκοπο Λαρίσης, ο οποίος τιμάται και γεραίρεται ως πολιούχος και προστάτης άγιος της πόλεως της Λαρίσης. Μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου της Σαρδικής ο Άγιος Ρηγίνος επέστρεψε στη Σκόπελο, όπου συνέχισε θεαρέστως την πολύπλευρη ποιμαντική του δράση. 

 

Όμως η ειρήνη στους κόλπους της Εκκλησίας άρχισε και πάλι να διαταράσσεται, όταν τον αυτοκρατορικό θρόνο κατέλαβε ο ασεβής Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363). Ο σκληρόκαρδος και χριστιανομάχος νέος αυτοκράτορας κήρυξε αδυσώπητο διωγμό εναντίον των χριστιανών στη μανιώδη προσπάθεια του να αναβιώσει την ειδωλολατρεία. Ο διωγμός επεκτάθηκε γρήγορα στην Ελλάδα και έφτασε και στα νησιά των Σποράδων. Πολλοί χριστιανοί υποβλήθηκαν τότε σε φρικτά βασανιστήρια, αλλά με γενναιότητα παρέμειναν σταθεροί και αλύγιστοι στην πίστη τους, γεγονός που τους οδήγησε στη θανατική καταδίκη. Όταν ο ηγεμόνας της Ελλάδος ανακάλυψε τον σοφό διδάσκαλο και πνευματικό καθοδηγητή της Σκοπέλου, Άγιο Ρηγίνο, και πληροφορήθηκε την πλούσια κηρυκτική και φιλανθρωπική του δραστηριότητα, τον συνέλαβε και προσπάθησε άλλοτε με κολακείες και υποσχέσεις και άλλοτε με απειλές να τον πείσει να αρνηθεί τον Ιησού Χριστό. Αλλά ο ένδοξος ιερομάρτυς του Χριστού με τη θεάρεστη και καρποφόρα επισκοπική του διακονία στον ευσεβή λαό της Σκοπέλου παρέμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του. Η αμετάβλητη και θαρραλέα αυτή στάση του Αγίου εξαγρίωσε τον ηγεμόνα, ο οποίος άρχισε να τον βασανίζει ανελέητα για να μπορέσει να του κάμψει την ακλόνητη πίστη του στον Ιησού Χριστό. Αλλά ούτε τα σκληρά βασανιστήρια, στα οποία υποβλήθηκε, ούτε ο εγκλεισμός του στη φυλακή, ούτε οι συνεχείς απειλές έκαμψαν το αγωνιστικό φρόνημα και τη σθεναρή πίστη του θεοφόρου και σοφού ιεράρχου της Σκοπέλου. Μάλιστα η καρτερία και η γενναιότητα, με την οποία υπέμεινε τα αφόρητα βασανιστήρια, στερέωσαν και ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την πίστη των χριστιανών, οι οποίοι έβλεπαν μέσα από το μαρτύριο του επισκόπου τους να εκπέμπεται άπλετο το φως της αγιότητός του. Βλέποντας ο σκληρὀκαρδος ηγεμόνας την αμετάβλητη πίστη του Αγίου, έδωσε την εντολή να αποκεφαλισθεί. Μετά τη θανατική απόφαση, οδηγήθηκε στη θέση «Παλιό Γεφύρι», όπου στις 25 Φεβρουαρίου του 362μ.Χ. έλαβε χώρα η δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρική τελείωσή του. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο και σαράντα Σκοπελίτες. Στο σημείο αυτό το 1903 οι κάτοικοι της Σκοπέλου ανήγειραν αναμνηστική στήλη για να ενθυμούνται το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου. Μετά την αποτομή της τιμίας του κεφαλής οι ευσεβείς Σκοπελίτες έλαβαν το πάντιμο και πολύαθλο σώμα του και το ενταφίασαν με τις πρέπουσες τιμές σε λόφο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται ο τάφος του, δίπλα από τον οποίο ανεγέρθηκε αργότερα η μονή του Αγίου Ρηγίνου. 

Το 1068 ο βασιλιάς της Σικελίας Γουλιέλμος, ο και επονομαζόμενος αγαθός, άρπαξε κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής το ιερό λείψανο του Αγίου και το μετέφερε στην Κύπρο. Μάλιστα μέχρι σήμερα φυλάσσονται τμήματα των ιερών του λειψάνων στον Ιερό Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ Τρυπιώτη στην Λευκωσία. Το 1740 αποστέλλεται στην Κύπρο από τη Γερουσία της Σκοπέλου ο προεστός Χατζη-Κωνσταντής για να ζητήσει τμήματα του ιερού λειψάνου του Αγίου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ο λόγιος Σκοπελίτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος βιογράφος του Αγίου, αλλά και ο πρώτος υμνογράφος που συνέταξε ιερά ακολουθία προς τιμήν του, την οποία εξέδωσε στη Βενετία το 1746. Ο Χατζη-Κωνσταντής κατόρθωσε και έφερε από την Κύπρο τμήματα ιερών λειψάνων του Αγίου Ρηγίνου, τα οποία εναποτέθηκαν στη μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκοπέλου, η οποία ιδρύθηκε το 1612 από τον ιερομόναχο Συμεών και ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή το 1619. Η κατάθεση των ιερών λειψάνων του Αγίου στη μονή του Προδρόμου έγινε το 1740, ενώ το 1741 ιστορήθηκε εικόνα του, η οποία τοποθετήθηκε στον ναό της Παναγίας Ελευθερώτριας στην πόλη της Σκοπέλου, ο οποίος ήταν μετόχιο της μονής, και όπου μέχρι σήμερα βρίσκεται τεθησαυρισμένη. Το 1833 διαλύθηκε η μονή του Προδρόμου σύμφωνα με το σχετικό διάταγμα και τα ιερά λείψανα του ενδόξου ιερομάρτυρος του Χριστού Αγίου Ρηγίνου μεταφέρθηκαν στον ιερό μητροπολιτικό ναό της Γεννήσεως Χριστού Σκοπέλου, όπου και φυλάσσονται μέχρι σήμερα. Πλούσια είναι και η υμνογραφία που έχει συνταχθεί στον Άγιο Ρηγίνο, αφού εκτός από την ασματική ακολουθία του Καισαρίου Δαπόντε, ο ιεροψάλτης, δήμαρχος Σκοπέλου και λόγιος του 19ου αιώνα Ιωάννης Δρακιώτης εποίησε προς τιμήν του Αγίου Εγκώμια, Μεγαλυνάρια και Ευλογητάρια, ο δε Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μπούσιας εποίησε Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστηρίους Οίκους, αλλά και ακολουθία για τη μετακομιδή τμήματος ιερού λειψάνου του Αγίου στη Λιβαδειά, όπου υπάρχει και ομώνυμος ιερός προσκυνηματικός ναός. Ασματική ακολουθία και Χαιρετιστηρίους Οίκους στον Άγιο Ρηγίνο έχει ποιήσει επίσης και ο μοναχός Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, ο χαρισματικός αυτός Μέγας Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. 

 

Η μνήμη του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Ρηγίνου τιμάται στις 25 Φεβρουαρίου και κατά την ημέρα της πανίερης μνήμης του τελείται λαμπρά πανήγυρη στη Σκόπελο με τη συμμετοχή του οικείου επισκόπου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου, και πλήθους ευσεβών χριστιανών. Την παραμονή της εορτής του πολιούχου Αγίου της Σκοπέλου, 24 Φεβρουαρίου, μεταφέρονται τα ιερά λείψανα του Αγίου από τον ιερό μητροπολιτικό ναό της Γεννήσεως Χριστού στην ιερά μονή του Αγίου Ρηγίνου, η οποία ανακαινίσθηκε το 1728 και βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Σκοπέλου. Στον νέο περικαλλή πετρόκτιστο ναό του Αγίου, ο οποίος θεμελιώθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 24 Απριλίου 1966, ψάλλεται ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, ενώ το πρωί της κυριωνύμου ημέρας της μνήμης του Αγίου, 25 Φεβρουαρίου, ψάλλεται ο Όρθρος και στη συνέχεια τελείται η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Κατόπιν επακολουθεί η λιτάνευση της ιστορημένης το 1712 παλαιάς εφέστιας εικόνος του Αγίου και των ιερών του λειψάνων από την ιερά μονή του Αγίου Ρηγίνου μέχρι τον ιερό μητροπολιτικό ναό της Γεννήσεως Χριστού. Κατά τη διάρκεια της λιτανείας ψάλλονται τα Εγκώμια και η Παράκληση προς τιμήν του Αγίου, ενώ στη θέση «Παλιό Γεφύρι», όπου έλαβε χώρα ο αποκεφαλισμός του Αγίου και έχει ανεγερθεί αναμνηστική στήλη με τη μορφή προσκυνηταρίου, γνωστού με την προσωνυμία «Αϊ-Ρηγινάκης», αναπέμπεται Δέηση υπέρ των απανταχού της Γης ευρισκομένων Σκοπελιτών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και οι διαβιούντες στην Αθήνα Σκοπελίτες εορτάζουν κατ’ έτος πανηγυρικά τον Άγιο Ρηγίνο στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Θησείου, όπου υπάρχει προσκυνητάριο με την εικόνα του θαυματουργού Αγίου, ενώ επ’ ονόματί του τιμάται παρεκκλήσιο στον ιερό ναό Αγίας Τριάδος Περιστερίου. 

Η πίστη και η ευλάβεια των κατοίκων της Σκοπέλου στον προστάτη και πολιούχο τους Άγιο επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη εικονοστασίου αφιερωμένου στον Άγιο Ρηγίνο στη θέση Δρακοντόσχισμα και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την περιοχή Αγνώντας, όπου σύμφωνα με την τοπική λαϊκή παράδοση ο Άγιος Ρηγίνος εξολόθρευσε έναν δράκοντα, ο οποίος ταλαιπωρούσε τους κατοίκους του νησιού. Επ’ ονόματι του Αγίου τιμούνται επίσης στη Σκόπελο εξωκκλήσιο στην τοποθεσία Πύργος, το οποίο χρονολογείται από τον 16ο - 17ο αιώνα και σύμφωνα με τον Καισάριο Δαπόντε τελούνταν πανήγυρη την Τρίτη της Πεντηκοστής, εξωκκλήσιο στη θέση Γεροστάθης στην περιοχή της Γλώσσας και παρεκκλήσιο στη νότια πτέρυγα της ιεράς μονής Τιμίου Προδρόμου. Δείγμα της βαθιάς ευλάβειας των Σκοπελιτών προς τον προστάτη τους Άγιο είναι και οι πολυάριθμες εικόνες, οι οποίες κοσμούν τους ναούς και τα μοναστήρια του μαγευτικού νησιού. Αξιομνημόνευτες είναι οι παλαιές φορητές εικόνες του Αγίου Ρηγίνου στον ιερό μητροπολιτικό ναό της Γεννήσεως Χριστού, στους ναούς Παναγίας Παπαμελετίου, Παναγίας Ελευθερώτριας και Αγίου Μιχαήλ Συνάδων στην πόλη της Σκοπέλου, στον ενοριακό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Γλώσσας και στην ιερά μονή Ευαγγελισμού Θεοτόκου Σκοπέλου, όπου η αριστουργηματικής τέχνης εικόνα του Αγίου αποτελεί αφιέρωμα του μοναχού Καισαρίου Δαπόντε, ο οποίος είχε αφιερώσει στη μονή και τμήμα ιερού του λειψάνου. 

Η πολύπλευρη πνευματική προσφορά του σοφού και μαρτυρικού ιεράρχου της Σκοπέλου Αγίου Ρηγίνου οδήγησε την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων, στην οποία υπάγεται εκκλησιαστικώς η νήσος Σκόπελος, στο να συνδιοργανώσει με τον Δήμο Σκοπέλου κατά το έτος 2012 λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις στο νησί επ’ ευκαιρία της επετειακής συμπληρώσεως των 1650 ετών (362μ.Χ. -2012μ.Χ.) από το ένδοξο μαρτύριό του. Έτσι την Κυριακή του Τυφλού 20 Μαΐου 2012 τελέσθηκε στην ιερά μονή του Αγίου Ρηγίνου Πανηγυρική Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄ και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Κορίνθου κ. Διονυσίου, Θηβών κ. Γεωργίου και Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου. Μ’ αυτό τον τρόπο αποδόθηκε η πρέπουσα τιμή στην επίγεια θεοφιλή βιοτή και στο πολύπλευρο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο του θαυματουργού πολιούχου και προστάτου της Σκοπέλου Αγίου Ρηγίνου, τις πρεσβείες του οποίου επικαλούμεθα για την κατά Θεόν πνευματική μας προκοπή και σωτηρία. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 

Εκπαιδευτικός 

  

    

  

  

 

Βιβλιογραφία 

* Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών εις τον ιερομάρτυρα Ρηγίνον Επίσκοπον Σκοπέλου, Αθήναι 2006 

* Καλλιανού Κωνσταντίνου, Πρωτοπρεσβυτέρου, Ιστορικό Σχεδίασμα για τις Μονές του Ευαγγελισμού και του Τιμίου Προδρόμου και η συμβολή τους στη λατρεία του Αγίου Ρηγίνου Επισκόπου Σκοπέλου, Εγκόλπιον Ημερολόγιον Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων 2012 

* Σύρου Κωνσταντίνου Ιω., Τιμή στον ιερομάρτυρα Άγιο Ρηγίνο Επίσκοπο Σκοπέλου, Σκόπελος 1996

Εικόνες

1. Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Ρηγίνου Επισκόπου Σκοπέλου. Ιστορήθηκε το 1741 και φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας Σκοπέλου.

2. Φορητή εικόνα του Αγίου Ρηγίνου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Γεννήσεως Χριστού Σκοπέλου. Ιστορήθηκε το 1861 και κοσμεί το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού.

3. Η λιτανευόμενη στις 25 Φεβρουαρίου παλαιά εφέστια εικόνα του πολιούχου της Σκοπέλου Αγίου Ρηγίνου. Φυλάσσεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Γεννήσεως Χριστού Σκοπέλου.

4. Η φυλασσόμενη στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Γεννήσεως Χριστού Σκοπέλου παλαιότερη λειψανοθήκη με το ιερό λείψανο του πολιούχου Αγίου Ρηγίνου.

5. Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός της Γεννήσεως Χριστού Σκοπέλου, όπου φυλάσσεται τμήμα του ιερού λειψάνου του Αγίου Ρηγίνου. (www.skopelos.net)

6. Ο Άγιος ιερομάρτυς Ρηγίνος αναδείχθηκε φιλόστοργος ποιμένας και καθοδηγητής της νήσου Σκοπέλου.

7. Το αρχαίο μονύδριο-εξωκκλήσιο του Αγίου Ρηγίνου στην περιοχή Πύργος της Σκοπέλου.

8. Το προσκυνητάριο του Αγίου Ρηγίνου στη θέση Δρακοντόσχισμα της Σκοπέλου.

9. Άποψη του περικαλλούς πετρόκτιστου καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ρηγίνου Σκοπέλου. (skopelos-news.blogspot.gr)

10. Το εσωτερικό του καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ρηγίνου Σκοπέλου. (skopelosmunicipality.blogspot.gr)

11. Ο θεμελιωθείς την Κυριακή των Μυροφόρων 24 Απριλίου 1966 μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός του πολιούχου της Σκοπέλου Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Ρηγίνου του θαυματουργού. (www.ethnos.gr)

12. Ο Τάφος του Αγίου Ρηγίνου στην ομώνυμη Ιερά Μονή της Σκοπέλου. (www.imchalkidos.gr)

13. Στιγμιότυπο από το Αρχιερατικό Συλλείτουργο στην Ιερά Μονή του Αγίου Ρηγίνου Σκοπέλου την Κυριακή του Τυφλού 20 Μαΐου 2012 επ’ ευκαιρία της επετειακής συμπληρώσεως 1650 ετών από το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου. Προεξάρχει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β' και συλλειτουργούν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος και ο οικείος Ιεράρχης, Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος. (panagiotisandriopoulos.blogspot.gr)

14. Στιγμιότυπο από τη λιτανεία του Αγίου Ρηγίνου στη Σκόπελο. (panagiotisandriopoulos.blogspot.gr)

15. Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της παλαιάς εφέστιας εικόνος του Αγίου Ρηγίνου στη θέση «Παλιό Γεφύρι» της Σκοπέλου, όπου στις 25 Φεβρουαρίου 362 μ.Χ. έλαβε χώρα η δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρική του τελείωση. (www.imlarisis.gr)

16. «Ο Αϊ Ρηγινάκης» Η αναμνηστική στήλη με τη μορφή προσκυνηταρίου στη θέση «Παλιό Γεφύρι» στη Χώρα της Σκοπέλου. Στον χώρο αυτό μαρτύρησε ο Άγιος Ρηγίνος.(el.wikipedia.org)

http://syndesmosklchi.blogspot.gr/2013/02/blog-post_23.html 

.

.

.

Ναός Σιδηροδρομικού Σταθμού

Εκτός από τους Ενοριακούς και Μοναστηριακούς Ναούς, έχουμε συναντήσει Ναούς και σε Ιδρύματα, Σχολεία, Νοσοκομεία, Στρατόπεδα, ακόμη και σε Πλοία..

 

Σίγουρα δεν έχετε δει Ναό σε ..Σιδηροδρομικό Σταθμό. Διότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ίσως και στον Κόσμο.

Πηγαίνουν και έρχονται οι άνθρωποι, άλλοι βιαστικοί και πολυφρόντιδες, άλλοι ανέμελοι, να ταξιδέψουν για δουλειές ή για αναψυχή.. Αλλού ο νους!..

Και όμως στη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα εξαίσιο φαινόμενο, με ιδιαίτερο νόημα. Διότι και οι ταξιδεύοντες έχουν ανάγκη θείας προστασίας και ψυχικής τονώσεως.

Ιδιαίτερα, εφ’ όσον υπάρχει και προστάτης Άγιος των ταξιδευόντων με αυτοκινητάμαξες, ο Άγιος Φίλιππος, ο διάκονος.

Εκείνος είχε πλησιάσει τον αξιωματούχο της Κανδάκης και είχε επιβιβασθεί στην άμαξά του και τον κατήχησε στην Πίστη και τον βάπτισε. (Πράξ. η’ 27-39)

Έτσι, λοιπόν, όσοι ταξιδεύουν, περνούν, ανάβουν ένα κερί, ζητούν την θεία ευλογία.

Και ένας ευλαβέστατος ασπρομάλλης λευϊτης λειτουργεί και εξομολογεί, ευλογεί και χαριτώνει τους προσερχομένους.

Μάλιστα, πρόκειται για ..πρώην Διευθυντή του Τελωνείου! Ο οποίος πριν από 6 χρόνια συνταξιοδοτήθηκε και αμέσως αποφάσισε να υπηρετήσει με έναν άλλον τρόποο τον χώρο και τους ανθρώπους, που είχε γνωρίσει και συνδεθεί μαζί τους..

Αξιώθηκα να λειτουργηθώ σήμερα εκεί..Ήταν δώρο Θεού..

.

.

.

Φίλοι..

-Τί έχεις αφεντικό;
-Μ' έχουν απογοητεύσει οι φίλοι. Νιώθω μόνος.
-Θα σου κάνω εγώ παρέα. Θα τα βγάλουμε πέρα μαζί.. Μέσα στον κόσμο πάντα κάποιος υπάρχει φίλος. Ένας σκύλος πιστός. Ο Άγγελός σου! Ο Πατέρας Θεός! Από μένα περιμένεις να στο πω;; 

.

Ένας 3χρονος ντράμερ μαζί με μια συμφωνική ορχήστρα!

Δημοσιεύτηκε από ethnos.gr στις Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2016

Ιερός Κλήρος και Πατρίδα..

Βρέθηκα πέρυσι, τέτοιον καιρό, στη Λευκωσία. Έψαχνα στον Στρόβολο τον Εφημέριο του Αγ.Βασιλείου. Βράδυ. Πλησιάζω έναν περιαστικό και τον ρωτώ.

- Εύκολο, μου απαντάει. Προχώρα ευθεία. Μετά την Εκκλησία στρίβεις δεξιά. Στο αριστερό σου χέρι, το σπίτι με την Ελληνική Σημαία αναρτημένη. Πάντα είναι αναρτημένη. Θα το βρεις..

Και πριν δυό βδομάδες, επισκέφθηκα ένα ιερατικό σπίτι στα Μεσόγεια. Μονοκατοικία σε κήπο. Στη γωνία, στο φράκτη, στις παρυφές του δρόμου, ιστός με σημαία πάλι.

Ιερατικά σπίτια με Ελληνική Σημαία.

 Τυχαίο;  Δε νομίζω!..

Κυριακή των Ταλάντων

Τέσσερις απλές πινελλιές:

Η τόσο συνειθισμένη λέξη «ταλέντο», που προέρχεται από τα ευρωπαϊκά talent (Ιταλικά talento), προέρχεται από το ελληνικό «τάλαντο». Γι’αυτό και ονομάζεται αντιδάνειο. Πήγε από την Ελληνική στις ξένες γλώσσες και ξαναγύρισε κάπως διαφοροποιημένο. Και, φυσικά, το νόημα της λέξης «ταλέντο» βασίζεται πέρα ως πέρα στην Ευαγγελική Περικοπή αυτή, των Ταλάντων, των χαρισμάτων, δηλαδή, που ο Πανάγαθος Θεός απλόχερα -και πάνσοφα- παρέχει στους ανθρώπους.  

Τάλαντο στην αρχαιότητα ήταν μονάδα μετρήσεως νομισμάτων, χρυσού ή αργύρου. Η λέξη προέρχεται από το «ταλαντεύομαι», γι’ αυτό και ορισμένες φορές σήμαινε «ζυγαριά». Τάλαντο χρυσού ισοδυναμεί με 230 περίπου χρυσές λίρες Αγγλίας. Περίπου ένας τενεκές λαδιού με χρυσές λίρες.. Σημερινή τιμή: 1 τάλαντο = 80.000-100.000 ευρώ.   

Χαρακτηριστική είναι η φράση: «παρέδωκε» ο Άρχοντας «τα υπάρχοντα αυτού». Το οποίο αναλογεί στο γεγονός ότι τα χαρίσματα, που διαθέτουν οι άνθρωποι, είναι ..θεϊκά ιδιώματα! Μεγαλείο!

Βλέπεις ένα βρέφος, που κλαυθμηρίζει αδύναμο και ζητάει την προστασία και τη βοήθειά σου, και σε λίγα χρόνια αυτό έχει γίνει ιδιοφυϊα, εφευρέτης, τεχνίτης άριστος, μουσικός εξαίσιος, ποιητής ή ρήτορας εμπνευσμένος, τολμηρός θαλασσοπόρος ή καταδρομέας.. Και λίγο να σταθείς να το φιλοσοφήσεις, να το συνειδητοποιήσεις, «εξίστασαι», εκπλήττεσαι αφάνταστα..

Κι αν υποθέσουμε ότι κάποιος δεν έχει εμφανές χάρισμα (πχ τα παιδιά με νοητική υστέρηση), ας μην ξεχνούμε ότι και αυτό χάρισμα είναι: Εκφράζει την ταπεινότητα, την απλότητα, πλείστες φορές μια ξεχωριστή ευσέβεια, συγκρατεί τους οικείους από μεγαλομανίες και προπαντός έχει εξασφαλισμένη για τον εαυτό του και για τους δικούς του προνομιακή θέση στην Ουράνια Βασιλεία.. 

Τάλαντο ονομάζεται συνεκδοχικά και το Σήμαντρο των Μοναστηριών. Διότι κατά το κτύπημά του, με το ρυθμό που ακούγεται, υπονοείται η φράση: «το Τάλαντο-το Τάλαντο-το Τά- το Τά- το Τάλαντο». Με άλλα λόγια:  «Ξυπνάτε, αδελφοί, ελάτε στο Ναό για την Ακολουθία! Το τάλαντο του χρόνου της ζωής, το τάλαντο της δοξολογικής ψυχής, το τάλαντο της μοναστικής ζωής.. να το αξιοποιήσουμε».

 

Ένα άλλο ρυθμικό κτύπημα στο Σήμαντρο είναι: «τον Αδάμ-τον Αδάμ-τον Αδάμ-Αδάμ-Αδάμ». Που έχει ανάλογο νόημα: «Ως μοναχοί πρέπει να αναπαράγετε τον Πρωτόπλαστο.. Ελάτε στην Εκκλησία, στον Παράδεισο του Θεού, στην Βασιλεία Του. Και ..θυμηθείτε τον Αδάμ στην αμέλειά του»..

 

Ας ανασκουμπωθούμε, λοιπόν, στην αξιοποίηση των ταλάντων μας, των χαρισμάτων, που μας εμπιστεύθηκε ο Πλαστουργός μας, ο Ευλογητός.

Να βρούμε, νηφάλια, ποια ακριβώς είναι και σε ποιο βαθμό είναι, και, με συναίσθηση ευθύνης έναντί Του, να τα καλλιεργήσουμε, να τα αυξήσουμε εις ωφέλειαν και των αδελφών μας και εις δόξαν Του.

 

«Μη υπερφρονείν παρ’ ό

 δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν» λέγει ο Απ.Παύλος. Να μην αεροβατούμε με φαντασίες και φαντασιώσεις, να μην ξεσυνεριζόμαστε και είτε παραβγαίνουμε είτε μειονεκτούμε σχετικά με τα χαρίσματα των άλλων, αλλά και να μην μαραζώνουμε σε ψευτοταπεινώσεις. «ό δει φρονείν» είναι άκρως αναγκαίο και επιτακτικό να το φρονούμε για τον εαυτό μας, «εις το σωφρονείν», ώστε να έχουμε πραγματική εικόνα και να σωφρονούμε στην αξιοποίηση των ιδιωμάτων μας.

 

Κυριακή..

 

Κυριακή!

Μόλο που μεσουρανεί ο Χειμώνας,

Ένας ήλιος διαφεντεύει σήμερα.

Ιλαρός, χαμογελαστός, ζωογόνος,

Προσφέροντας ζεστό χάδι στο πρόσωπο.

Και στην ψυχή..

Όλα είναι τόσο διαυγή, κατακάθαρα.

Σα διαφανή.

Όλα αντικατοπτρίζουν τον Ουρανό!

Και τα πρόσωπα των πιστών ιδίως..

Γαλήνη.

Γέμισαν οι ψυχές από Θ.Λειτουργία.

Χόρτασαν Ουρανό!

             

 ***

.. Αυτή η Κατάθλιψη, που λένε,

Αυτή η μάστιγα της εποχής,

που πάει χέρι-χέρι με τον καρκίνο και θερίζει ανθρώπους,

πρέπει να είναι, λέω, η έλλειψη της Κυριακής..

Και τίποτε άλλο!

Α, είναι ανάγκη

να ξαναβάλουμε την Κυριακή στη ζωή μας.

Το δίχως άλλο!