Υπαπαντή

Ἡ Ἑορτὴ αὕτη μετέχει τοῦ χαρακτῆρος καὶ Δεσποτικῆς καὶ Θεομητορικῆς Ἑορτῆς. 

Καὶ εἰς μὲν τὴν Θεομητορικὴν χάριν ἀναφέρονται: 
τὸ Ἀπολυτίκιον, 
τὸ Δοξαστικόν τοῦ Ὄρθρου, τὸ ὁποῖον εἶναι Θεοτοκίον, 
καὶ ἡ κατάλυσις τῆς τροφῆς εἶναι μόνον Ἰχθύος κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην, εἰ καὶ συμπέσειεν ἄν ἐν νηστησίμῳ,  

πίνακας του Φρα-Αντζέλικο

εἰς δὲ τὴν Δεσποτικὴν δόξαν παραπέμπουν: 
τὸ ἐφύμνιον τοῦ β´ Ἀντιφώνου «ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ δικαίου Συμεὼν βασταχθείς», 
τὸ Εἰσοδικὸν τῆς ἡμέρας «ἐγνώρισε Κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ» 
καὶ ἡ εἰδικὴ Ἀπόλυσις, τὰ ὁποῖα μόνον εἰς Δεσποτικὰς Ἑορτὰς παραλλάσσουν.   

Σημειωτέον ὅτι ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῆς, 
τὸ Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἑορτῆς, 
τὸ δὲ Ἑόρτιον Ἀντίφωνον καὶ Εἰσοδικὸν ὑπερτεροῦν ἔναντι τῶν Ἀναστασίμων, καθ᾿ὅ Δεσποτικά.

Ἱστέον, ὅτι σήμερον, κατὰ τὴν ἑλληνοθρόδοξον παράδοσιν, ἀφιερώνεται ἡ ἡμέρα εἰς τὸν ἱερὸν θεσμὸν τῆς οἰκογενείας καὶ εἰδικώτερον εἰς τὴν Μητέρα, ὡς πολύτιμον «ἱέρειαν» τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας καὶ τροφὸν τέκνων ἐν παιδείᾳ Κυρίου.

Ἡ δὲ ἑτέρα ἑορτή, κατὰ τὸ κοσμικὸν ἔθος, τῇ ὀγδόῃ Μαΐου ἀναφέρεται εἰς τὴν γυναῖκα, ὡς προσοντοῦχον ἄτομον, διεκδικοῦν ἀναγνώρισιν καὶ θέσιν καὶ διάκρισιν ἐν τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ ἀναπτυξιακῇ δράσει αὐτῆς, κατὰ τὴν νοοτροπίαν τοῦ ῥεύματος τοῦ λεγομένου «Φεμινισμοῦ»..

Νοητέα ἡ ἀβυσσώδης διαφορά..  

βλέπε και..