Κυριακή του Ασώτου

Ἀπολυτίκιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

(καθηγουμένης Ἰσιδώρας μοναχῆς Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης)

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς ὁ ἄσωτος χώραν εἰς μακρὰν ἀπεδήμησα, 
καὶ τὰς τῶν παθῶν μου ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἐτρύγησα· 
διὸ καὶ μετανοίας τὴν ὁδόν βαδίσας ἐπιστρέφω νῦν πρὸς Σέ· 
τὰς ἀγκάλας σου καὶ πάλιν τὰς πατρικάς, ὑπάνοιξον φιλάνθρωπε. 
Δέξαι με εὐσυμπάθητε Σωτήρ, δέξαι με πολυεύσπλαχνε· 
ἔχεις γὰρ ἀνεξάντλητον στοργὴν καὶ ἔλεος ἀμέτρητον.