Κυριακή των Ταλάντων

Τέσσερις απλές πινελλιές:

Η τόσο συνειθισμένη λέξη «ταλέντο», που προέρχεται από τα ευρωπαϊκά talent (Ιταλικά talento), προέρχεται από το ελληνικό «τάλαντο». Γι’αυτό και ονομάζεται αντιδάνειο. Πήγε από την Ελληνική στις ξένες γλώσσες και ξαναγύρισε κάπως διαφοροποιημένο. Και, φυσικά, το νόημα της λέξης «ταλέντο» βασίζεται πέρα ως πέρα στην Ευαγγελική Περικοπή αυτή, των Ταλάντων, των χαρισμάτων, δηλαδή, που ο Πανάγαθος Θεός απλόχερα -και πάνσοφα- παρέχει στους ανθρώπους.  

Τάλαντο στην αρχαιότητα ήταν μονάδα μετρήσεως νομισμάτων, χρυσού ή αργύρου. Η λέξη προέρχεται από το «ταλαντεύομαι», γι’ αυτό και ορισμένες φορές σήμαινε «ζυγαριά». Τάλαντο χρυσού ισοδυναμεί με 230 περίπου χρυσές λίρες Αγγλίας. Περίπου ένας τενεκές λαδιού με χρυσές λίρες.. Σημερινή τιμή: 1 τάλαντο = 80.000-100.000 ευρώ.   

Χαρακτηριστική είναι η φράση: «παρέδωκε» ο Άρχοντας «τα υπάρχοντα αυτού». Το οποίο αναλογεί στο γεγονός ότι τα χαρίσματα, που διαθέτουν οι άνθρωποι, είναι ..θεϊκά ιδιώματα! Μεγαλείο!

Βλέπεις ένα βρέφος, που κλαυθμηρίζει αδύναμο και ζητάει την προστασία και τη βοήθειά σου, και σε λίγα χρόνια αυτό έχει γίνει ιδιοφυϊα, εφευρέτης, τεχνίτης άριστος, μουσικός εξαίσιος, ποιητής ή ρήτορας εμπνευσμένος, τολμηρός θαλασσοπόρος ή καταδρομέας.. Και λίγο να σταθείς να το φιλοσοφήσεις, να το συνειδητοποιήσεις, «εξίστασαι», εκπλήττεσαι αφάνταστα..

Κι αν υποθέσουμε ότι κάποιος δεν έχει εμφανές χάρισμα (πχ τα παιδιά με νοητική υστέρηση), ας μην ξεχνούμε ότι και αυτό χάρισμα είναι: Εκφράζει την ταπεινότητα, την απλότητα, πλείστες φορές μια ξεχωριστή ευσέβεια, συγκρατεί τους οικείους από μεγαλομανίες και προπαντός έχει εξασφαλισμένη για τον εαυτό του και για τους δικούς του προνομιακή θέση στην Ουράνια Βασιλεία.. 

Τάλαντο ονομάζεται συνεκδοχικά και το Σήμαντρο των Μοναστηριών. Διότι κατά το κτύπημά του, με το ρυθμό που ακούγεται, υπονοείται η φράση: «το Τάλαντο-το Τάλαντο-το Τά- το Τά- το Τάλαντο». Με άλλα λόγια:  «Ξυπνάτε, αδελφοί, ελάτε στο Ναό για την Ακολουθία! Το τάλαντο του χρόνου της ζωής, το τάλαντο της δοξολογικής ψυχής, το τάλαντο της μοναστικής ζωής.. να το αξιοποιήσουμε».

 

Ένα άλλο ρυθμικό κτύπημα στο Σήμαντρο είναι: «τον Αδάμ-τον Αδάμ-τον Αδάμ-Αδάμ-Αδάμ». Που έχει ανάλογο νόημα: «Ως μοναχοί πρέπει να αναπαράγετε τον Πρωτόπλαστο.. Ελάτε στην Εκκλησία, στον Παράδεισο του Θεού, στην Βασιλεία Του. Και ..θυμηθείτε τον Αδάμ στην αμέλειά του»..

 

Ας ανασκουμπωθούμε, λοιπόν, στην αξιοποίηση των ταλάντων μας, των χαρισμάτων, που μας εμπιστεύθηκε ο Πλαστουργός μας, ο Ευλογητός.

Να βρούμε, νηφάλια, ποια ακριβώς είναι και σε ποιο βαθμό είναι, και, με συναίσθηση ευθύνης έναντί Του, να τα καλλιεργήσουμε, να τα αυξήσουμε εις ωφέλειαν και των αδελφών μας και εις δόξαν Του.

 

«Μη υπερφρονείν παρ’ ό

 δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν» λέγει ο Απ.Παύλος. Να μην αεροβατούμε με φαντασίες και φαντασιώσεις, να μην ξεσυνεριζόμαστε και είτε παραβγαίνουμε είτε μειονεκτούμε σχετικά με τα χαρίσματα των άλλων, αλλά και να μην μαραζώνουμε σε ψευτοταπεινώσεις. «ό δει φρονείν» είναι άκρως αναγκαίο και επιτακτικό να το φρονούμε για τον εαυτό μας, «εις το σωφρονείν», ώστε να έχουμε πραγματική εικόνα και να σωφρονούμε στην αξιοποίηση των ιδιωμάτων μας.