Αγία Αγάθη

ΑΓΑΘΗΣ Μάρτυρος, εν Κατάνη τῆς Σικελίας (+ 251, 5η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Λουκούς Ἄστρους Κυνουρίας.
Σχετικά μέ τό Λείψανο τῆς ἁγ. Ἀγάθης οἱ Ρωμαιοκαθολικοί δέχονται ὅτι αὐτό ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί τόν 11ο αἰ. μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, ἀπ' ὅπου τό 1204 μετεφέρθηκε καί πάλι ἀπό τούς Σταυροφόρους στή Σικελία, ὅπου διαμοιράσθηκε μεταξύ διαφόρων προσώπων. 

Σήμερα στήν Κατάνη φυλάσσονται: Τά χέρια, τά πόδια καί τό στῆθος τοῦ Λειψάνου σέ ἀδιάφθορη κατάσταση, ἐκτεθημένα σέ γυάλινη θήκη. 

Τά μεγάλα ὀστά μέσα σέ ἀνθρωπόσχημη Λειψανοθήκη, στήν ὁποία εἰκονίζεται ἡ Ἁγία μέχρι τήν μέση. Στό κεφάλι αὐτῆς τῆς λειψανοθήκης - ἀγάλματος, εἶναι τοποθετημένο πολύτιμο στέμμα, ἐνῶ ὅλο τό ἄγαλμα εἶναι καλλυμένο μέ πολύτιμα ἀφιερώματα κατοίκων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διασωθεῖ σέ διάφορες ἐποχές διά πρεσβειῶν της ἀπό ἐκρήξεις τοῦ ἡφαιστείου τῆς Αἴτνας.

Το πλήθος συγκινημένο από το Μαρτύριο της Αγίας, μετέφεραν το τίμιο λείψανό της σε ασφαλές μέρος και το ενεταφίασαν.

Τότε παρουσιάσθηκε ένας λευκοντυμένος νεαρός, άγνωστος στους αυτόχθονες, ο οποίος κατευθύνθηκε προς τον τάφο της Αγίας Αγάθης και πάνω σε μαρμάρινη πλάκα έγραψε τα εξής: «Νους όσιος, αυτοπροαίρετος τιμή εκ Θεού, και πατρίδος λύτρωσις». Οι παριστάμενοι είπαν ότι προφανώς ο νεαρός εκείνος ήταν ο Άγγελος της Αγίας.

Ο λαός της Κατάνης τιμούσε και σεβόταν την Αγία. Ως ανταπόκριση στην τιμή αυτή, η Αγία Αγάθη έσωσε την πόλη της από τη φοβερή έκρηξη του ηφαιστείου της Αίτνας. Οι κάτοικοι της Κατάνης έτρεξαν στον τάφο της και αφού πήραν τη λάρνακα με το άγιο λείψανό της, την έστρεψαν προς την λάβα, που ζύγωνε την πόλη και έτσι αποσοβήθηκε η συμφορά. Το γεγονός αυτό συνέβη στις 5 Φεβρουαρίου του έτους 252 μ.Χ., ακριβώς ένα χρόνο μετά το μαρτύριο της Αγίας.

Η Σύναξη της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης ετελείτο στο Μαρτύριό της, το οποίο βρισκόταν στο έβδομο του Βυζαντίου. Τα ιερά λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταν-τινούπολη κατά την περίοδο των αυτοκρατόρων Βασιλείου Β (976-1025 μ.Χ.) και Κωνσταντίνου Η (1025-1028 μ.Χ.).

«Νους όσιος, αυτοπροαίρετος τιμή εκ Θεού, και πατρίδος λύτρωσις» 

Ψυχή, που είναι δοσμένη στο Θεό, καθαρή και αγιασμένη, με βούληση σταθερά προσανατολισμένη στο Άγιο Θέλημα του Πλαστουργού (αυτο-προαίρετος), λαμβάνει εξαιρετική τιμή και δόξα από τον Θεό, αλλά αποτελεί και για την Πατρίδα της λυτρωτικό παράγοντα από ποικίλες απειλές και δεινά..

Η Αγία Αγάθη είναι ιάτειρα των όποιων παθήσεων των μαστών.

Τιμάται ιδιαιτέρως στο Αιτωλικό, Σταμνά και την περιοχή εκείνη του Μεσολογγίου.

Χαρακτηριστικό είναι το μικρό και απλό τραγούδι (μπατονάδα), που λένε τα ελληνόπουλα στη λήξη της πανηγύρεως: Και θα’ρθουμε και του χρόνου Άγια Αγάθη μου, και φύλαγε τα παιδιά μας Παναγία μου..

Το Πανηγύρι αυτό τελείται τον Αύγουστο, για να υπάρχει καλοκαιρία..  Τα αγόρια είναι ντυμένα τσολιάδες και στην πλάτη του γιλέκου τους φέρουν κεντημένη της Εικόνα της Αγ.Αγάθης. Οι μεγάλοι, επίσης ντυμένοι παραδοσιακά, κάνουν παρέλαση με άλογα.