Κονδύλης Γεώργιος

Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 - 1 Φεβρουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.

 

Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας παραμονή του Δεκαπενταυγουστου το 1879.

Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896 και στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο (1897).

Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου.

Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης.

Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913).

Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Βουλγαρικού μετώπου (1916-1918). Ειδικότερα το 1916 με την έκρηξη του Κινήματος της Θεσσαλονίκης, τέθηκε επικεφαλής των ταγμάτων του λεγόμενου Στρατού Εθνικής Αμύνης αναλαμβάνοντας στη συνέχεια διοικητής του Συντάγματος Σερρών. Συμμετείχε στη μάχη του Σκρα όπου διακρίθηκε.

Συμμετέσχε στην εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) ως διοικητής συντάγματος.

Στη συνέχεια, στάλθηκε στις επιχειρήσεις της Μικράς Ασίας (1919-1920). Απεδρασε απο την Τουρκία, φοβούμενος απόπειρα δολοφονίας απο την Ελληνική Κυβέρνηση.

Μετά τις εκλογές του 1920, (1 Νοεμβρίου), εγκατέλειψε την μονάδα του και εγκαταστάθηκε αυτοβούλως στην Κωνσταντινούπολη, απ' όπου άσκησε οξύτατη αντιπολίτευση στην τότε νέα ελληνική κυβέρνηση. Με την Επανάσταση του 1922 επανήλθε στο στρατό και τοποθετήθηκε διοικητής της Μεραρχίας Κρήτης που δρούσε τότε στον Έβρο.

Για την ταχύτατη δράση του αποκαλούνταν «Κεραυνός».

Παραιτήθηκε από το στράτευμα το 1923, με το βαθμό του υποστρατήγου.

Πολιτική δράση

Αμέσως μετά την αποστράτευση του, τον Νοέμβριο του 1923, ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχτηκε βουλευτής Ροδόπης στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση όπου και ηγήθηκε μικρού κόμματος (Ελληνικό Δημοκρατικό Κόμμα) με το οποίο και επιτέθηκε με δριμύτητα κατά των κυβερνήσεων Ε. Βενιζέλου και Γ. Καφαντάρη, θεωρώντας τις τελείως ξένες προς τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Στις 12 Μαρτίου του 1924 επί κυβερνήσεως Αλ. Παπαναστασίου ανέλαβε επί τρίμηνο Υπουργός των Στρατιωτικών.

Στις 7 Οκτωβρίου του 1924 επί κυβερνήσεως Ανδρ. Μιχαλακοπούλου ορκίσθηκε Υπουργός των Εσωτερικών, από τη θέση την οποία και παραιτήθηκε λίγο πριν τη δικτατορία του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Τάχθηκε όμως αμέσως κατά της δικτατορίας, παρασύροντας στρατιωτικές φρουρές σε ένοπλη εξέγερση, και την ανέτρεψε στις 21 Αυγούστου του 1926, συλλαμβάνοντας στις Σπέτσες τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Θεόδωρο Πάγκαλο και άλλους οπαδούς του.

Κατόπιν ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός των Στρατιωτικών και των Ναυτικών.

Πρώτο του έργο ήταν να αποκαταστήσει στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και να προκηρύξει εκλογές για τις 7 Νοεμβρίου του 1926.

Οι εκλογές αυτές, από τις οποίες απείχε ο ίδιος και το κόμμα του, διενεργήθηκαν άψογα και αδιάβλητα, με την διαδικασία της Απλής Αναλογικής.

Όταν στις 4 Δεκεμβρίου σχηματίσθηκε, υπό τον Αλ. Ζαΐμη, Οικουμενική κυβέρνηση, ο Γ. Κονδύλης, παρέδωσε την εξουσία.

Αργότερα στις εκλογές (Αύγουστο 1928) εξελέγη βουλευτής Καβάλας, οπότε και μετονόμασε το Κόμμα του, σε «Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα».

Στις εκλογές του 1932 (Σεπτέμβριος 1932) το Κόμμα του συνεργάσθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων και εκλέχθηκε βουλευτής Τρικάλων.

Όταν το Λαϊκό κόμμα αναγνώρισε την Αβασίλευτη Δημοκρατία, συνεργάσθηκε με αυτό, αναλαμβάνοντας έτσι στην πρώτη κυβέρνηση του Π. Τσαλδάρη (4 Νοεμβρίου 1932) το υπουργείο Στρατιωτικών, στο οποίο και παρέμεινε μέχρι τις 16 Ιανουαρίου του 1933, όταν ανατράπηκε η κυβέρνηση Τσαλδάρη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Στις εκλογές 5 Μαρτίου 1933 συνεργάσθηκε με το Λαϊκό κόμμα, όπου στη νέα Κυβέρνηση του Τσαλδάρη, που αναδείχθηκε, ανέλαβε αρχικά το υπουργείο Στρατιωτικών (10 Μαρτίου 1933) και λίγο αργότερα στις 5 Απριλίου την αντιπροεδρία της Κυβέρνησης.

Όταν το 1935 εκδηλώθηκε το Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 από τον Πλαστήρα και βενιζελικούς αξιωματικούς, υπό τις ευλογίες του ευρισκομένου στη Γαλλία, Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Γ. Κονδύλης, συνέβαλε στην άμεση καταστολή και συντριβή του, όπου και ακολούθησαν σειρές δικών από έκτακτα στρατοδικεία.

Μετά τις εκλογές της Ε' Εθνοσυνέλευσης (9 Ιουνίου 1935) όπου το κόμμα του κατέλαβε 33 έδρες στη Βουλή, απογοητευμένος από την 11ετή προβληματική πορεία της Αβασίλευτης Δημοκρατίας στη χώρα και πεπεισμένος ότι η κρατούσα τότε πολιτική κατάσταση δεν παρείχε ασφάλεια και δεν ανταποκρινόταν στα αισθήματα του ελληνικού λαού, τάχθηκε με δηλώσεις του υπέρ της επαναφοράς της Βασιλείας. Έτσι στις 5 Ιουλίου του 1935 μέσα στη Βουλή εκφώνησε τον ιστορικό λόγο του υπέρ της Βασιλείας. Τον λόγο αυτό η κυβέρνηση δέχθηκε θετικά, όπου και υποσχέθηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

Παρά ταύτα, οι διάφορες κωλυσιεργίες και αναβολές προσδιορισμού επ´ αυτού και εκ του φόβου εκδήλωσης τυχόν νέων κινημάτων στις 10 Οκτωβρίου του 1935 οι αρχηγοί των όπλων υπό τον Γ. Κονδύλην εξαναγκάζουν τον Π. Τσαλδάρη, μπλοκάροντας καθ' οδόν το όχημα που τον μετέφερε στην οικία του, επί της λεωφόρου Κηφισίας, στο ύψος περίπου του Γηροκομείου, σε πραξικοπηματική άμεση παραίτηση.

Έτσι το ίδιο βράδυ ο Γ. Κονδύλης ορκίζεται στη Βουλή πρόεδρος της κυβέρνησης και σχηματίζει την Κυβέρνηση Κονδύλη του 1935 με αντιπρόεδρο τον Ι. Θεοτόκη, όπου και καταργεί την Αβασίλευτη Δημοκρατία υπέρ της Βασιλευομένης. Η δε Βουλή αναθέτει την Αντιβασιλεία στον Γ. Κονδύλη.

Με το Δημοψήφισμα του 1935 που ακολούθησε, επανήλθε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄.

Λίγες όμως ημέρες αργότερα ο Γ. Κονδύλης διαφώνησε με τον Βασιλιά για το θέμα της παροχής αμνηστίας των Κινηματιών της 1ης Μαρτίου 1935, στο οποίο αντιτασσόταν ο πρώτος πεισματικά. Συνέπεια αυτού ήταν ο Βασιλιάς να τον αναγκάσει σε παραίτηση στις 30 Νοεμβρίου 1935.

Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 συνεργάζεται με τους αντιβενιζελικούς Ι.Θεοτόκη, Ι.Ράλλη και Γ.Στράτο και καταρτίζουν κοινούς συνδυασμούς υπό τον τίτλο «Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ενωση». Το κόμμα τους κερδίζει 20% των ψήφων και 60 βουλευτές.

Την 31 Ιανουαρίου 1936, πέντε μόλις ημέρες μετά τις εκλογές, και ενώ την επομένη θα ανήρχετο στα Ανάκτορα για ακρόαση από τον Βασιλέα, ο Γ. Κονδύλης πεθαίνει στις 12:30 το μεσημέρι από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 57 ετών.

Ύστερα απο απαίτηση του βασιλιά Γεώργιου Β' να του αποδοθούν δημόσιες τιμές, το σώμα του ταριχεύτηκε, απο γιατρούς και νοσοκόμους του Ερυθρού Σταυρού.

Μετά τη ταρίχευση, ο γλύπτης Γ. Δημητριάδης (ο Αθηναίος) πήρε το γύψινο εκμαγείο του για την κατασκευή προτομής. Πλήθος κόσμου συνέρρευσε στο σπίτι του, για να τον αποχαιρετήσει.

Την 1η Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, και τέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Το απόγευμα της 2ης Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε τρένο, στα Τρίκαλα, για να ταφεί δίπλα στον τάφο της μητέρας του, όπως ήταν η επιθυμία του.

Επίσημη αναφορά στο έργο του έγινε σε ειδική τελετή της Βουλής στις 22 Απριλίου του 1936.

Σημειώσεις:

•  Το 1972 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της χάλκινης προτομής του στην πλατεία του Προυσού Ευρυτανίας

•  Όταν ο στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης είχε γίνει, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, Πρωθυπουργός & Αντιβασιλέας, η χώρα, ως συνήθως, αντιμετώπιζε οξύτατο οικονομικό πρόβλημα: Τα δημόσια έσοδα ήταν ανύπαρκτα, με τα πραξικοπήματα, και οι δαπάνες τεράστιες.

Ρώτησε ο στρατηγός τους οικονομικούς υπουργούς, πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Του είπαν με τρεις τρόπους: Με την έκδοση χαρτονομίσματος, με το διεθνή δανεισμό και την επιβολή φόρων.

Ο στρατηγός απέκλεισε τον δεύτερο και τον τρίτο (Δανιεσμός και Φορολογία), γιατί ενδιαφερόταν ειλικρινά για το λαό.

Στην προσωπική του ζωή έντιμος και ακέραιος, λιτός, ασκητικός, έζησε «εν πενία», ποτέ δεν τον συγκίνησε το χρήμα, ο πλούτος, οι ανέσεις. Παρέμεινε μέχρι τέλους άγαμος.

Πολλά ελέχθησαν τότε για τις συνθήκες του θανάτου του. Μέχρι του ότι έπεσε θύμα δολοφονίας από ξένες μυστικές υπηρεσίες, από τις οποίες εθεωρείτο ενοχλητικό εμπόδιο στα σχέδια τους..

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82 

http://www.sansimera.gr/biographies/191  

Τί ζητάει ο Λαός μας; 
Ηγέτες ικανούς, στιβαρούς.
Ηγέτες αγνούς, πατριώτες, αληθινούς.
Ηγέτες με αρχές και ιδανικά της ΕλληνΟρθοδόξου Παραδόσεώς μας.
Ηγέτες ανιδιοτελείς. 
Κι ακόμη:  3-4  Ηγέτες μονοιασμένους για το καλό του Τόπου.
Πότε θα μας τους χαρίσει ο Θεός;;

Σημείωση για τον Ιστορικό Αναλυτή:
Οι δημόσιοι άνδρες κρίνονται. 
- Από ψύχραιμους και ουδέτερους αναλυτές όμως.
Τον Γ.Κονδύλη επέκριναν οι φανατικοί οπαδοί του Ελ.Βενιζέλου. Πολύ απλά. Εφ'όσον ο αποθεωμένος ηγέτης τους ήταν ..αλάθητος! όλοι όσοι του εναντιώθηκαν ήταν μικρόψυχοι, αχάριστοι, ιδιοτελείς, εμπαθείς.. Απορώ, πώς όλοι αυτοί οι "δημοκράτες" αμνηστεύουν το Διχασμό και τα επανειλημμένα Πραξικοπήματα του Ελ.Βενιζέλου.. 
- Κρίνονται επίσης οι δημόσιοι άνδρες από τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Η διορατικότητα, η αρχηγική ιδιοφυϊα τους κοκ φαίνεται στο αποτέλεσμα. Υπέρ του λαού, φυσικά.
- Επειδή όμως το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι ευνοϊκό λόγω ποικίλων αστάθμητων παραγόντων, οι ηγέτες κρίνονται και από τα κίνητρά τους και τις αρχές τους. Και πώς μπορούμε αυτό να το γνωρίζουμε; "Εξ όνυχος"! Από χαρακτηριστικά γεγονότα. Ο συγκεκριμένος ανήρ έδωσε τέτοιες πιστοποιήσεις: Δεν επλούτησε. Δεν βόλεψε συγγενείς του. Όταν σκέφθηκε να πολιτευθεί, πρώτα παραιτήθηκε από το στράτευμα. Διενήργησε με υποδειγματικό τρόπο τις εκλογές της 7/11/1926 και μάλιστα δεν έλαβε μέρος αυτός και το κόμμα του! Πού να τα δούμε αυτά σήμερα, αλλά και συχνάκις άλλοτε..