.

28η Οκτωβρίου

Από το θαυμαστό Έπος της Πατρίδος μας
και από τα ιερά μυστικά της Νίκης!

Εικονίτσα, που προσέφερε στους αγωνιστές ο Αρχιεπ.Αθηνών Χρύσανθος

Ακρίτες

Τι κι αν το σχολείο των Αρκιών, αυτού του μικρού νησιού του Ανατολικού Αιγαίου, κοντά στην Πάτμο και απέναντι από τα παράλια της Τουρκίας, των 45 κατοίκων, έχει μόνο δύο μαθητές;  
Ο άξιος δάσκαλος Τάσος Ζιάσκας έκανε παρέλαση για τα δύο μόνο παιδάκια! 

Η απάντηση σ΄ όλους όσους πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται οι εθνικές γιορτές, δεν χρειάζεται στρατός, δεν χρειάζεται πατρίδα!..
Αυτοί οι αληθινοί ακρίτες έτσι κρατούν ζεστή τη φλόγα της Ελλάδας λίγα χιλιόμετρα απέναντι από τους Τούρκους ! 
Χίλια μπράβο.

Παρόμοια εικόνα (λίγο καλύτερη, ευτυχώς) και στον Απόλλωνα Νάξου. Δύο παιδιά και εδώ, αλλά περισσότεροι κάτοικοι.. 

 

Απ'τη μιά, σπαράζει η καρδιά μας, που ερημώνεται η ύπαιθρος της Πατρίδος μας, και μάλιστα τα Νησιά του Αιγαίου μας, ώστε να είναι έτοιμα να ..εποικισθούν από τους Μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. 
Απ'την άλλη, μας συγκινούν αυτά τα νέα παιδιά, οι Δάσκαλοι, που βγήκαν από αυτά τα γνωστά θρανία της αθεϊας, του αμοραλισμού, της μαρξιστικής προπαγάνδας, του πνευματικού ισοπεδωτισμού, και παρά ταύτα δέχονται να υπηρετήσουν στην ..εξορία! και υπηρετούν με τόση συνειδητότητα τα ιδεώδη της ΕλληνΟρθοδοξίας μας. Εύγε και πάλι εύγε.
Μια Χαρά Νικοπούλου (κόρη Προέδρου του Αρείου Πάγου) στο απόμακρο Δέρειο της ξεχασμένης -μήπως και προδομένης;- Ροδόπης.

παρατηρείστε το κάλυμα κεφαλής στα μουσουλμανάκια

μουσουλμανάκια Πομάκοι, με ελληνική συνείδηση

και ένας π.Καλλίνικος Μαυρολέων από την Κάρπαθο 

βρίσκουν μιμητές.

Κι άλλη μια περίπτωση.

η Υπολοχαγός των Καταδρομών Σ.Κ. με καταγωγή από τα Γιάννενα, απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, αλεξιπτωτίστρια, έχοντας τελειώσει 2η το επίπονο πολύμηνο Σχολείο Καταδρομών στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης, έχοντας σπουδές στα Ναυτιλιακά και μεταπτυχιακό τίτλο, γνωρίζοντας 3 ξένες γλώσσες, στέκει φρουρός ακοίμητος, επικεφαλής των καταδρομέων στα ακριτικά νησιά Ρώ και Στρογγύλη. Ο σύζυγός της Υποδιοικητής της στρ.Μονάδος στο Καστελλόριζο. Και το 3χρονο παιδί της ..στη γιαγιά στα Γιάννενα!

Οι μοναχικές παρελάσεις των ακριτών

Σήμα ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχνά τα νέα παιδιά που ζουν στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της έστειλαν οι λίγοι μαθητές των Σχολείων στην Ερεικούσσα, στα Δίκαια Eβρου και στο Καστελόριζο, οι οποίοι γιόρτασαν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Οι ελάχιστοι μαθητές που φοιτούν στα σχολεία των πιο απομακρυσμένων περιοχών της χώρας γιόρτασαν με παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις την 28η Οκτωβρίου.

Στο Καστελόριζο, στην Ερεικούσσα και στα Δίκαια Εβρου τα παιδιά κρατούν τη σημαία ψηλά!

Δίκαια Έβρου

Δίκαια

Η δυτικότερη γωνιά της Ελλάδας είναι οι Οθωνοί, το μεγαλύτερο από τα τρία Διαπόντια νησιά, που βρίσκονται βορειοδυτικά της Κέρκυρας. Στους Οθωνούς, ωστόσο, το σχολείο δεν λειτουργεί εδώ και λίγα χρόνια, επειδή δεν υπάρχουν παιδιά στο νησί.

Στην Ερεικούσσα, που βρίσκεται λίγο ανατολικότερα, το δημοτικό σχολείο λειτουργεί με τρία παιδιά, που γιόρτασαν μαζί με τη δασκάλα τους την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. «Με τρία παιδιά δεν μπορείς να κάνεις παρέλαση, αλλά οι μαθητές μεταφέρουν ένα στεφάνι στην Εκκλησία και μετά το καταθέτουν στο Ηρώο», λέει η δασκάλα τους Διονυσία Δασούλα.

Οι Εθνικές Εορτές, σημειώνει η κ. Δασούλα, «αποτελούν μήνυμα από μόνες τους, γιατί οι γονείς, που προσπαθούν να κρατηθούν στο νησί με νύχια και με δόντια, γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους, μόλις αποφοιτήσουν από το δημοτικό θα πρέπει να φύγουν από την Ερεικούσσα και να πάνε στην Κέρκυρα ή σε κάποιο άλλο μέρος για να συνεχίσουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Το πιο βόρειο κατοικημένο σημείο της Ελλάδας είναι το χωριό Ορμένιο στον Νομό Εβρου. Απέχει λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Βουλγαρία και το δημοτικό σχολείο του έχει κλείσει εδώ και λίγα χρόνια. Οι παρελάσεις γίνονται στα Δίκαια, που βρίσκονται λίγο νοτιότερα.

Ο καθηγητής Μαθηματικών του λυκείου Ευθύμιος Φερεντίνος λέει στο «Έθνος» ότι «στα Δίκαια έρχονται στο Σχολείο παιδιά από 18 χωριά της ευρύτερης περιοχής. Με την παρέλαση θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι είμαστε και εμείς εδώ και δεν θέλουμε να μας ξεχνούν». «Το σχολείο πρέπει να παραμείνει όρθιο ακόμα και για συμβολικούς λόγους. Είμαστε το πιο βόρειο Σχολείο της χώρας και το επόμενο βρίσκεται 35 χιλιόμετρα νοτιότερα, στην Ορεστιάδα. Αναγνωρίζω ότι από παιδαγωγικής άποψης ίσως είναι λογική η συγχώνευση με κάποιο άλλο Σχολείο, αλλά ο συμβολισμός είναι ισχυρότερος», τονίζει.

Στην παρέλαση στο ακριτικό Καστελόριζο,

το ανατολικό άκρο της Ελλάδας, έλαβαν μέρος 12 μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου και τα 18 παιδιά του δημοτικού, που ζουν στο νησί. Η διευθύντρια του Γυμνασίου και του Λυκείου λέει ότι από την άποψη της εκπαίδευσης το Καστελόριζο μπορεί να θεωρηθεί και τυχερό σε σχέση με άλλα μικρά ακριτικά νησιά, αφού «τουλάχιστον το δημοτικό είναι τριθέσιο»!

Το μόνο γεωγραφικό άκρο της Ελλάδας, στο οποίο οι μαθητές δεν γιόρτασαν με εκδηλώσεις την 28η Οκτωβρίου ήταν η Γαύδος. «Στο σχολείο έχουμε μόνο τρία παιδάκια. Δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε μια εκδήλωση για την εθνική γιορτή», λέει η δήμαρχος του νησιού Ευαγγελία Καλλινίκου.

Στέλιος Βογιατζάκης

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64278600

.

28η Οκτωβρίου

Η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου

δεν είναι απλώς μια ανάμνηση και καύχηση για

στρατιωτική νίκη και ηρωϊσμό των Νεοελλήνων

δεν είναι απλώς μια καταξίωση και τιμή του Έθνους μας

Είναι ευλαβική ανάμνηση θαύματος της θείας Σκέπης της Παναγίας μας

Και

Αναψηλάφηση του θαύματος της ψυχικής εξάρσεως και πίστεως και ευσεβείας και ομοψυχίας του λαού μας, πράγμα το οποίο δεν συνέβη, δυστυχώς, ποτέ από τότε και πάλι..

Μας τελμάτωσε η «ανασυγκρότηση» την 10ετία του ’50
και η «ανάπτυξη» των επομένων 10ετιών.. (όπου σκοπίμως και εντέχνως και δολίως μας ενέβαλαν οι ισχυροί της γης)

Ας αναβαπτισθούμε, λοιπόν, τώρα.

Ας ικετεύσουμε τον Πανάγιο Θεό, με τις πρεσβείες και μεσιτείες της Παναχράντου,

Να συνέλθουμε..

Και να ξαναζήσουμε -είθε με όχι τόσο οδυνηρές συνθήκες- αυτήν την πατροπαράδοτη ευσέβεια και την ομοψυχία..

Να ανακτήσουμε την χαμένη μας Τιμή και Ελευθερία..

Ἀπολυτίκιον ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους ἡμῶν

 (ποίημα Ἰσιδώρας Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης)

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Βασιλεῦ τῆς εἰρήνης, Παντοδύναμε Κύριε, σύντριψον ἐχθρῶν πολεμίων, τὰ κακότεχνα σχέδια· κατάβαλε τῆς γῆς τῶν ἰσχυρῶν, τὸ θράσος καὶ τὴν ἄνομον βουλήν, ἐξαιρέτως τῆς Ἑλλάδος διατηρῶν, τὴν ἐθνικήν ἑνότητα. Δόξα τῇ σῇ ἰσχύϊ κραταιέ, δόξα τῇ σῇ χρηστότητι· δόξα τῇ παναγάθῳ πρὸς ἡμᾶς, προνοίᾳ σου Φιλάνθρωπε.

Δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι..

Από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ ια´1.

«Και εγένετο εν τω είναι αυτόν εν τόπω τινί προσευχόμενον, ως επαύσατο, είπε τις των μαθητών αυτού πρός αυτόν. Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς και Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού».

Κάτι κάπως άγνωστο συνειδητοποιούμε με τα λόγια αυτά των ιερών Μαθητών του Χριστού.

Καθώς Τον είδαν να προσεύχεται (με τί έξαρση, αλήθεια, ο Υιός της ευδοκίας του Πατρός!) παρακινήθηκαν να Του ζητήσουν να τους μυήσει και αυτούς στο μυστήριο της θείας επικοινωνίας.

Και μάλιστα θυμήθηκαν ότι ο Τίμιος Πρόδρομος έπραξε κάτι τέτοιο επίσης..

Αυτό, νά που μας αποκαλύπτεται τώρα.

Ο Τίμιος δεν δίδασκε μόνο το «μετανοείτε» και την προσήλωση στο θείο Νόμο.

Κάτι τέτοιο είναι πρωταρχικό, αλλά και στοιχειώδες. Το πρώτο σκαλοπάτι για την ανύψωση του ανθρώπου. Κάτι, που και απλοί «καλοί παιδαγωγοί» το κάνουν.

Η ηθικότητα είναι πρωταρχική, αλλά συνάμα και πολύ λίγη για τους ανθρώπους, που ποθούν να εγγίσουν τον Υπεράγιο Θεό και να γίνουν τέκνα Του.

Διψούν για Γνώση Θεού, ακίβδηλη και κατακάθαρη «Θεολογία».

Ποθούν στη συνέχεια «καύση καρδίας» και πίστη ζώσα, και οδό μυσταγωγίας προς Θεοκοινωνίαν.

Και όλα αυτά «διδάσκονται», μεταλαμπαδεύονται από ψυχές τεθεωμένες προς ψυχές νήπιες, αλλά και ειλιρινά διψασμένες για τα υπερουράνια..

Ο Τίμιος Πρόδρομος, ο ερημίτης της δια βίου προσευχής, μεταρσιώσεως και θείας μεθέξεως, στους πολλούς απηύθυνε το «μετανοείτε» και τους εβάπτιζε βάπτισμα μετανοίας και καθαγνισμού και προετοιμασίας για να υποδεχθούν τον Αναμενόμενο Μεσσία.

Είχε όμως και τους «μαθητάς αυτού», τους ζηλωτάς, οι οποίοι έμεναν κοντά του, για να τρυγήσουν ακόμη περισσότερα από τον πλούτο της θεοκινήτου φωνής και καρδίας του.

Και σ’ αυτούς ο Τίμιος Πρόδρομος ανέλυε ιδιαιτέρως το Μυστήριο του Αληθινού Θεού και τους καθοδηγούσε στην ανάταση της ψυχής προς συνάντησίν Του. Και συνάμα, προσηύχετο μαζί τους, ώστε αυτός να προπορεύεται, και εκείνοι να ακολουθούν και να γεύονται την εμπειρία της Αποκαλύψεως.

Αυτό ζητούν τώρα και από τον Κύριο οι Μαθηταί.

Και ο Κύριος, φυσικά, ανταποκρίνεται.

Και εκείνη τη στιγμή με τη διδαχή Του και με την Θεοπαράδοτη Προσευχή «Πάτερ ημών», που για την εποχή εκείνη ήταν αληθινή αποκάλυψη,

Και στη συνέχεια με πολλές άλλες ευκαιρίες, όπως όταν ευλογούσε τους άρτους στην έρημο, όταν προσηύχετο πριν την Ανάσταση του Λαζάρου, όταν απηύθυνε καθ’οδόν προς το Όρος των Ελαιών την Αρχιερατική Προσευχή Του, όταν τελούσε στο Μυστικό Δείπνο της πρώτη Θ.Λειτουργία (και από εκεί γνωρίζουμε οι γενεές γενεών πώς να λατρεύουμε τον Παντοκράτορα)..

Αυτό συμβαίνει και στις μέρες μας.

Ένας ευλαβής ιερέας και ένα ευλαβικό εκκλησίασμα εκπέμπουν εμπειρία, δημιουργούν ατμόσφαιρα Θεοκοινωνίας. Εισέρχεται κάποιος άγνωστος και αντιλαμβάνεται την αύρα του Αγ.Πνεύματος, την διάχυτη κατάνυξη.

Μια μάνα με το παιδί στην αγκαλιά, εκει στη Θ.Λειτουργία, μεταγγίζει στο παιδί της την ευλάβεια.

Μια γιαγια, που σταυρώνει το εγγονάκι της πριν τον ύπνο και λέει εγκάρδιες ευχές και προσευχές, το «διδάσκει» την ορθόδοξη ευσέβεια.

Ένας δάσκαλος, που πραγματικά νιώθει τη Σχολική Προσευχή και την απαγγέλλει μαζί με τους μαθητές του.

Ένας Κατηχητής, που προετοιμασμένος και με συναίσθηση προσέρχεται, για να συναντήσει τους «νεοσσούς» της Εκκλησίας και να προσευχηθεί και να υμνήσει μαζί τους το Άγιον Όνομα του Τρισυποστάτου Θεού μας.
Όπως ένας Αγ.Δημήτριος ενέπνευσε την πίστη στον Νέστορα και τον ώθησε να φωνάξει: "ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι".

«Δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι».

Κάθε νεώτερη γενιά ας απευθύνει την ικέσια αυτή παράκληση προς κάθε παλαιότερη μεστωμένη ψυχή.. Εμφυσάται η ευσέβεια.

Από καρδιά σε καρδιά, μέσα σε ειλικρινή αγάπη και αδολότητα, ό,τι πιο πολύτιμο της ανθρώπινης ζωής μεταδίδεται.. 

κήρυγμα στη Μονή Πετράκη 27.10.2015

.

.

.

Έλληνες όρθιοι!

Αείμνηστος Χριστόδουλος

Σαν χθες, πριν μερικά χρόνια, εορτάζονταν με λαμπρότητα τα ονομαστήρια του Χριστοδούλου.

Πνευματικά του τέκνα και συνεργάτες και λαός τον τιμούσαν και προσηύχοντο για την ενδυνάμωσή του.

Υπήρξε από τους αξιολόγους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας.

Σύνθημά του είχε εκείνον τον σπουδαίο λόγο του Αυγουστίνου Καντιώτη: 
«Ζητούμε Ελευθέραν και Ζώσαν Εκκλησίαν»!

«Ελευθέραν» από την καταπιεστική «κηδεμονία» των πολιτικών.

«Ζώσαν», συνειδητοποιημένην, κηρυκτικήν, φιλάνθρωπον, ενεργόν προς αναγέννησιν ψυχών και μόρφωσιν του λαού.

σπουδαγμένος, ευφυής, πολύγλωσσος, οργανωτικός, ζηλωτής, άφοβος, ενθουσιώδης, ομιλητικός..

Τάραξε λιμνάζοντα νερά.

Αντιστάθηκε στην κυοφορούμενη Νέα Τάξη.

Υπέδειξε στην Ευρώπη τις γνήσιες ρίζχες της και τον αληθινό προορισμό της.

Δεν δίστασε να συγκρουσθεί με τους ανθρώπους του κόσμου τούτου.

Άντεξε την απόλυτη πολεμική και την πιο χυδαία λάσπη των εχθρών της ελληνορθοδόξου παρακαταθήκης μας.

Μέχρι και στην τελευταία επιθανάτιο δοκιμασία του λυσσάγανε οι άθεοι και κολούσανε κανιβαλλικές αφίσσες στους δρόμους: «ευχαριστούμε cancer, που ξέκανες τον πάτερ»!

Και έπεσε. Στις επάλξεις.

Ίσως έκανε και λάθη. Ποιός είναι αλάνθαστος.

Όμως ζωντάνεψε την πίστη και την ευσέβεια.

Άφησε μνήμη ζηλωτού ανθρώπου, που πόνεσε το λαό, υπεραμύνθηκε της Ιστορίας μας, ύψωσε αναχώματα κατά της φθοράς.

Πολλοί τον θυμήθηκαν χθες. Μαζί με τους ανώνυμους, που διαρκώς αποθέτουν άνθη ευλαβρείας και αγάπης στον Τάφο του.

Εκεί, στο Α’Κοιμητήριο Αθηνών συγκεντρώθηκαν για να αναπέμψουν δέηση..

Για να επικαλεσθούν τις ικεσίες του από το Υπερουράνιο Θυσιαστήριο.

Ο Σεβ.Καισαριανής, ο Σεβ.Πειραιώς, ο Θεοφ.Φαναρίου και πλήθος ιερέων, πνευματικών του τέκνων..

Μνημονεύετε Χριστοδούλου και των γονέων αυτού Κωνσταντίνου και Βασιλικής..

 

 

Σχετικά με την χαρακτηριστική η «ελευθεροστομία» του, έχω ακούσει το εξής περιστατικό:

Το 1999, που το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την Σερβία, βρέθηκε ο Χριστόδουλος σε Δεξίωση, όπου παρίστατο και ο Πρέσβυς της Αμερικής.

- Προσέξετε, σας παρακαλώ, (του είπε) το θέμα της Σερβίας. Είναι απάνθρωπο αυτό, που συντελείται εκεί. Είναι έγκλημα κατά της Ανθρωπότητος!

- Ώστε δεν είσθε φίλος των Αμερικανών; (τον ρώτησε σχεδόν οργισμένα ο Πρέσβυς)

- Μα, ακριβώς επειδή είμαι, σας το επισημαίνω.. Ως φίλος σας μιλώ. Σκεφθείτε το πραγματικό συμφέρον σας..

Προστάτης Άγιος της Αστυνομίας

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, προστάτες Άγιοι της Αστυνομίας ήταν: 
της χωροφυλακής η Αγ.Ειρήνη (λόγω του ονόματός της, εφ όσον της ειρήνη και ευταξία της κοινωνίας διαφυλάττει το Σώμα) και
της Αστυνομίας Πόλεων ο Αγ.Μηνάς (εκ του βίου του, εφ όσον σε μαζική εκδήλωση λαού, στο Κοτύαιον-Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας, εμφανίσθηκε και επέφερε με το λόγο του ειρήνη, σωφροσύνη, καταστολή των ατάκτων συμπεριφορών).
Μετά το 1984, οπότε ενοποιήθηκαν τα δύο Σώματα, επελέγη ως Προστάτης Άγιος ο Αγ.Αρτέμιος.
Γιατί;
Αφ ενός διότι διαβάζουομε στον βίο του ότι υπήρξε Δούκας και Αυγουστάλιος, διορισθείς από τον Μ.Κων/νο. Υψηλόβαθμος αξιωματούχος του νεοσυστάτου Βυζαντίου, εξουσιοδοτημένος από τον Αυτοκράτορα για κοινωνικές αποστολές, εξ ονόματος του Αυτοκράτορος.
Έτσι βλέπουμε τον Αγ.Αρτέμιο να επισκέπτερται πολλά μέρη της Αυτοκρατορίας, Αλεξάνδρεια και ειδικά την Πάτρα, όπου φρόντισε και για το Υδραγωγείο της πόλεως, αλλά και για την ανοικοδόμηση του Γηροκομειού, που ήταν Μονή και συγχρόνως Φιλανθρωπικό Ίδρυμα, εφρόντισε δε και για την μεταφορά του Ι.Λειψάνου του Αποστ.Ανδρέα.
Αφ' ετέρου, το ίδιο το όνομά του είναι εκφραστικό της αποστολής του Σώματος της Ελληνικιής Αστυνομίας. Αρτέμιος σημαίνει κατά μία εκδοχή "ατρόμητος" και κατά μία άλλη εκδοχή "ο αρτίως τέμνων", ο μετά ακριβείας διαχωρίζων το εσφαλμένον από το ορθόν και καθορίζων μετά πυγμής το Δίκαιον.

Το σημαντικό πάντως στην υπόθεση είναι ότι το Σώμα των Αστυνομικών, που διεξάγει στις μέρες μας πολύπλευρο και πολύμοχθο και κινδυνώδες έργο, κάθε χρόνο τιμά με ιδιαίτερη ευλάβεια και λαμπρότητα τον Άγιο, επικαλούμενο τις πρεσβείες και την άνωθεν βοήθειά του.
Δεν είναι μόνο θέμα διαταγών η εκπλήρωση του καθήκοντος.
Είναι και έμπνευση εκ της θρησκευτικότητος, η οποία δωρείται και ζήλο και ακεραιότητα και ενότητα στο Σώμα και προστασία άνωθεν στις ποικίλες επιβουλές εκ των αντικοινωνικών στοιχείων, που δυστυχώς επλήθυναν υπερβαλλόντως σήμερα..

Παρεκκλήσιο του Αγ.Αρτεμίου μέσα στην Γεν.Αστυν.Δ/νση Αθηνών