Δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι..

Από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ ια´1.

«Και εγένετο εν τω είναι αυτόν εν τόπω τινί προσευχόμενον, ως επαύσατο, είπε τις των μαθητών αυτού πρός αυτόν. Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς και Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού».

Κάτι κάπως άγνωστο συνειδητοποιούμε με τα λόγια αυτά των ιερών Μαθητών του Χριστού.

Καθώς Τον είδαν να προσεύχεται (με τί έξαρση, αλήθεια, ο Υιός της ευδοκίας του Πατρός!) παρακινήθηκαν να Του ζητήσουν να τους μυήσει και αυτούς στο μυστήριο της θείας επικοινωνίας.

Και μάλιστα θυμήθηκαν ότι ο Τίμιος Πρόδρομος έπραξε κάτι τέτοιο επίσης..

Αυτό, νά που μας αποκαλύπτεται τώρα.

Ο Τίμιος δεν δίδασκε μόνο το «μετανοείτε» και την προσήλωση στο θείο Νόμο.

Κάτι τέτοιο είναι πρωταρχικό, αλλά και στοιχειώδες. Το πρώτο σκαλοπάτι για την ανύψωση του ανθρώπου. Κάτι, που και απλοί «καλοί παιδαγωγοί» το κάνουν.

Η ηθικότητα είναι πρωταρχική, αλλά συνάμα και πολύ λίγη για τους ανθρώπους, που ποθούν να εγγίσουν τον Υπεράγιο Θεό και να γίνουν τέκνα Του.

Διψούν για Γνώση Θεού, ακίβδηλη και κατακάθαρη «Θεολογία».

Ποθούν στη συνέχεια «καύση καρδίας» και πίστη ζώσα, και οδό μυσταγωγίας προς Θεοκοινωνίαν.

Και όλα αυτά «διδάσκονται», μεταλαμπαδεύονται από ψυχές τεθεωμένες προς ψυχές νήπιες, αλλά και ειλιρινά διψασμένες για τα υπερουράνια..

Ο Τίμιος Πρόδρομος, ο ερημίτης της δια βίου προσευχής, μεταρσιώσεως και θείας μεθέξεως, στους πολλούς απηύθυνε το «μετανοείτε» και τους εβάπτιζε βάπτισμα μετανοίας και καθαγνισμού και προετοιμασίας για να υποδεχθούν τον Αναμενόμενο Μεσσία.

Είχε όμως και τους «μαθητάς αυτού», τους ζηλωτάς, οι οποίοι έμεναν κοντά του, για να τρυγήσουν ακόμη περισσότερα από τον πλούτο της θεοκινήτου φωνής και καρδίας του.

Και σ’ αυτούς ο Τίμιος Πρόδρομος ανέλυε ιδιαιτέρως το Μυστήριο του Αληθινού Θεού και τους καθοδηγούσε στην ανάταση της ψυχής προς συνάντησίν Του. Και συνάμα, προσηύχετο μαζί τους, ώστε αυτός να προπορεύεται, και εκείνοι να ακολουθούν και να γεύονται την εμπειρία της Αποκαλύψεως.

Αυτό ζητούν τώρα και από τον Κύριο οι Μαθηταί.

Και ο Κύριος, φυσικά, ανταποκρίνεται.

Και εκείνη τη στιγμή με τη διδαχή Του και με την Θεοπαράδοτη Προσευχή «Πάτερ ημών», που για την εποχή εκείνη ήταν αληθινή αποκάλυψη,

Και στη συνέχεια με πολλές άλλες ευκαιρίες, όπως όταν ευλογούσε τους άρτους στην έρημο, όταν προσηύχετο πριν την Ανάσταση του Λαζάρου, όταν απηύθυνε καθ’οδόν προς το Όρος των Ελαιών την Αρχιερατική Προσευχή Του, όταν τελούσε στο Μυστικό Δείπνο της πρώτη Θ.Λειτουργία (και από εκεί γνωρίζουμε οι γενεές γενεών πώς να λατρεύουμε τον Παντοκράτορα)..

Αυτό συμβαίνει και στις μέρες μας.

Ένας ευλαβής ιερέας και ένα ευλαβικό εκκλησίασμα εκπέμπουν εμπειρία, δημιουργούν ατμόσφαιρα Θεοκοινωνίας. Εισέρχεται κάποιος άγνωστος και αντιλαμβάνεται την αύρα του Αγ.Πνεύματος, την διάχυτη κατάνυξη.

Μια μάνα με το παιδί στην αγκαλιά, εκει στη Θ.Λειτουργία, μεταγγίζει στο παιδί της την ευλάβεια.

Μια γιαγια, που σταυρώνει το εγγονάκι της πριν τον ύπνο και λέει εγκάρδιες ευχές και προσευχές, το «διδάσκει» την ορθόδοξη ευσέβεια.

Ένας δάσκαλος, που πραγματικά νιώθει τη Σχολική Προσευχή και την απαγγέλλει μαζί με τους μαθητές του.

Ένας Κατηχητής, που προετοιμασμένος και με συναίσθηση προσέρχεται, για να συναντήσει τους «νεοσσούς» της Εκκλησίας και να προσευχηθεί και να υμνήσει μαζί τους το Άγιον Όνομα του Τρισυποστάτου Θεού μας.
Όπως ένας Αγ.Δημήτριος ενέπνευσε την πίστη στον Νέστορα και τον ώθησε να φωνάξει: "ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι".

«Δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι».

Κάθε νεώτερη γενιά ας απευθύνει την ικέσια αυτή παράκληση προς κάθε παλαιότερη μεστωμένη ψυχή.. Εμφυσάται η ευσέβεια.

Από καρδιά σε καρδιά, μέσα σε ειλικρινή αγάπη και αδολότητα, ό,τι πιο πολύτιμο της ανθρώπινης ζωής μεταδίδεται.. 

κήρυγμα στη Μονή Πετράκη 27.10.2015