ο Σύζυγος !..

Ήρθαν χθες δύο ζευγάρια να εξομολογηθούν χθες.

Νεαρά ζευγάρια. Αγαπημένα, συντονισμένα.

Και με τις αδυναμίες και τριβές των χαρακτήρων τους..

Οι κοπέλλες είναι αδελφές.

Πιο δυναμική η Νικολέττα, πιο ήπια η Βασιλική.

Οι σύζυγοί τους και οι δυό δυναμικοί, υπεύθυνοι, άξιοι, στιβαροί.

Μπαίνουν στο Εξομολογητήριο ανά δύο. Κάθε ζεύγος μαζί.

Εξομολογούνται.

Κατόπιν θέλουν να επιλύσουν και κάποιες διαφορές της συμβίωσής τους.

Ουσιαστικά, οι γυναίκες θέλουν να πουν τα παραπονά τους!!

Αλλά με καλό πνεύμα.

Αθέλητα, αισθάνομαι να παίρνω τη θέση ενός ..διαιτητή!!

Ψυχομετρώ τον σύζυγο:

Δεκτικός. Αντικειμενικός. Με ειλικρινή πόθο να «αναπαύει» ψυχικά τη σύζυγό του.

Αναλαμβάνω τον ρόλο..

Η συζήτηση εξελίσσεται πολύ ομαλά. Με γνώμονα την αλήθεια, το δίκαιο, την αγάπη!

Βρέθηκε σε όλα η χρυσή τομή!!..

Φεύγουν ειρηνευμένοι. Μέσα σε Χάρη Θεού.

Στη συνέχεια, μαζί με την ολόθερμη προσευχή μου γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, κάθομαι και αναλογίζομαι:

Το αγαθό αποτέλεσμα οφείλεται στην ταπείνωση του συζύγου.

Ιδιαίτατα προσεύχομαι για την θεία ευλογία επ’ αυτόν (ο ένας -Μηχανικός- είναι και άνεργος..).

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Σ’ αυτό το σκηνικό, παίζεται μια ιδιάζουσα ισορροπία. Την αναλύω:

Ο σύζυγος είναι ο υπεύθυνος της σχέσης και της οικογενείας (ο πνευματικός βρίσκεται απ’ έξω-σέβεται-σπανίως παρεμβαίνει ή κάν επικοινωνεί-έρχονται συντονίζονται και φεύγουν, και θα περάσουν κάποιοι μήνες, για να επικοινωνήσουν ξανά).

Η γυναίκα υποτάσσεται στην αγάπη του συζύγου της.

Στη διάκριση, τη σύνεση, την υπευθότητα, τη σοφία του.

Θέλει όμως να αισθάνεται ότι υπάρχει και κάποιο άλλο επίπεδο προσφυγής, όπου μπορεί να διατυπώσει τα παράπονά της, τις επιθυμίες, τις ψυχικές ανάγκες της.

Υποτάσσεται. Αλλά δεν νιώθει εγκλωβισμένη, φυλακισμένη, ασφυκτιώσα..

Μπορεί ανά πάσαν στιγμήν να καταφύγει σε μια «ανώτερη αρχή», σε ένα «Εφετείο», για να διασφαλίσει το δίκαιό της..

Ο άνδρας νιώθει ότι αυτός είναι ο επικεφαλής και η σύζυγός του τον ακολουθεί.

Νιώθει ότι κυβερνά το σπιτικό του.

Ωστόσο .. (εδώ βρίσκεται το κλειδί της ευτυχίας) διαθέτει την ταπείνωση να δέχεται μια διακριτική παρέμβαση μιας «ανωτέρας αρχής».

Με απόλυτη εμπιστοσύνη και νηφαλιότητα και αγαθή διάθεση.

Και η σύζυγός του, να ανασαίνει και να νιώθει ότι υπάρχει πλαίσιο ασφαλείας!..

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Φεύγουν και η ευτυχία τους ξεχειλίζει.

Η γαλήνη των ψυχών, το δέσιμο, η ευτυχία τους!

Το επαναλαμβάνω:  ξεχειλίζει!  περισσεύει!

Το νιώθουν ακόμη και εγώ, και τα παιδιά τους.. αυτά τα ζωηρά αγοράκια.. που τελικά καθίσαν ήσυχα στο πάτωμα και ζωγραφίζανε..   

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Στον άνδρα αποδίδω το «επίτευγμα».

Έχω βρεθεί και άλλες φορές σε παρόμοιο σκηνικό.

Ο άνδρας ενοχλήθηκε, προσβλήθηκε, αντέδρασε, «τσίνισε». Το πήρε ότι προσβάλλεται το κύρος και η εξουσία του.

Κοκκίνησε. Μου έδειξε ότι ..δεν ανέχεται..

Και, φυσικά, έκανα πίσω..

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Πόσο προσεύχομαι για τον Β. και τον Θ. που είχαν αυτήν την απλότητα, αυτήν την σοφία.

Δεν μπήκα σφήνα στη σχέση τους.

Την αναμόρφωσα, τη σφιχτόδεσα..

Με τη Χάρη του Θεού, με την ευχή της θαυμαστής Ιερωσύνης.

Και με την καλή διάθεση τη δική τους..

Την μη εριστικότητα της γυναίκας. Τη στοργική προθυμία και ταπείνωση του άνδρα..