.

.

.

.

.

.

ο μη δυνάμενος κοινωνείν..

Στην είσοδο του Παραδείσου.

- Ο φάκελός σας δείχνει έναν αγώνα που κάνατε στη γη αρκετά φιλότιμο -αν και όχι τόσο επιτυχή.. Περνάτε όμως. Και σας δίνετε η δυνατότητα να διαλέξετε τόπο διαμονής.  Έχουμε κοινότητες, έχουμε συνοικισμούς, έχουμε και δωμάτια σε ξενοδοχεία..

- Μονόκλινα;

- Βεβαίως. Και σουϊτες αν θέλετε.

- Σουϊτες; Απίστευτο. Να ρωτήσω. Μήπως και μαιζονέτες σε εξοχικό τόπο, απόμακρο.. (πολλά ζητάω;)

- Κάθε άλλο. Μπορείτε να επιλέξετε το ο,τιδήποτε. Δεν έχουμε δα και στενότητα χώρου.

- Τότε.. τότε θα ήθελα μαιζονέτα σε ερημική τοποθεσία. Ξέρετε, κουράστηκα πολύ στη ζωή μου με τους ανθρώπους.. Είναι προβληματικοί οι χαρακτήρες, οι άνθρωποι.. τόσο παράξενοι, τόσο άγαρμποι, τόσο απεχθείς..  Δεν μπορώ καθόλου την πλέμπα..

- Εικονες Θεου είναι.

- Φθαρμένες, όμως.

- Κάνουν αγώνα ..

- Άναποτελεσματικό. Παραμένουν κουραστικοί και ενοχλητικοί.

- Ναι, αλλά «κοινωνεί» ο ένας του άλλου. Μοιράζεται τη ζωή. Κι έχει μια άλλη γλυκύτητα το μοίρασμα..

- Λάθος. Ο καθένας μόνος του πορεύεται, μέσα σε μοναξιά ζει και παλεύει να επιβιώσει. Μόνος του και πονάει. Μόνος του και πεθαίνει. Εγώ αυτό κατάλαβα απ’τη ζωή μου κι απ’το πέρασμα του θανάτου.

- Και ευτυχήσατε;

- Φυσικά όχι. Με αφήσανε οι κακοδαιμονίες και οι κακογλωσιές των ανθρώπων; Λοιπόν, μπορώ να έχω την μαιζονέτα;;

- Το σκεφθήκατε καλά;

- Οπωσδήποτε. Είμαι σταθερή, αμετάπειστη και σίγουρη.

- Μήπως να το σκεφθείτε λίγο ακόμη;

- Όχι, εδώ και τώρα. Μόνη μου. Δώστε μου το κλειδί!.

- Πολύ καλά, ορίστε. Και προχωρήστε στο διάδρομο προς τα πέρα. Σε μια πύλη θα δείτε επιγραφή «ΚΟΛΑΣΗ». Εκεί είναι τα μοναχικά δωμάτια, οι σουϊτες και οι μαιζονέτες..

.

.

.

.

.