.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Αναζήτηση Αλήθειας

Άνθρωπε, όποιος κι' αν είσαι, σ' αγαπώ,
κι' η στοργή που αισθάνομαι για σένα με προστάζει 
να σου πω, ότι την αλήθεια αν θέλης να γνωρίσης, την ελευθερώτρια, 
δεν πρέπει να πλανιέσαι και να βασανίζεσαι σε χίλιες δυό κακοτοπιές 
παρανοήσεων, συγχύσεων και διαστροφών, 
σ' έρημους τόπους, άνυδρους, σε πνιγηρά σκοτάδια, 
σε μνήματα, που φέρνουν στην ψυχή την παγωνιά, 
ή στων Γαδαρήνων τη χώρα.

Αν θέλης την αλήθεια να γνωρίσης, την ελευθερώτρια, 
δεν πρέπει απ' των Σειρήνων τα τραγούδια να κυριεύεσαι
-και συναντούμε δυστυχώς, πολλές εις τη ζωή μας Σειρήνες, 
που προσπαθούν με μύρια τεχνάσματα να μπλέξουν, στα δίκτυα τους 
την άδολη, την καθαρή ψυχή μας. 

Δεν πρέπει να πορεύεσαι σε ασεβών συσκέψεις, και συνάξεις, 
ούτε να στέκεσαι σε δρόμο αμαρτωλών, 
και σε μολυσματική καθέδρα διεφθαρμένων, χλευαστών ανθρώπων να μη κάθεσαι (Ψαλμ. 1,1). 

Σ' αυτούς τούς χώρους, πού μέ της απάτης τα ποικιλόμορφα φτιασίδια είναι στολισμένοι, 
ο Όφις ο αρχαίος ελοχεύει, 
ο αντίδικός μας Διάβολος ωρύεται 
ως λέων “τίνα καταπίη ζητών” (Α Πέτ. 5,8). 

Σ' αυτούς τους χώρους Αλήθεια δεν υπάρχει, 
παρά μονάχα λάσπη, καταχνιά, κατάθλιψι, ψευτιά κι΄ υποκρισία, 
και της απογοητεύσεως η πικρία αχώριστος γίνεται σύντροφος. 

Σ' αυτούς τους χώρους, βασιλεύουνε τα πάθη, λείπ' η αγάπη, 
πουθενά δεν συναντά κανείς αγνότητα, 
τυφλώνετ' η ψυχή από υλικές ορέξεις, 
ξεχνάει το Θεό, περιφρονεί τον άνθρωπο, 
κι' από την πιο φτηνή, την υλική ασχήμια, κυριευμένη ολότελα, 
δεν ημπορεί καθόλου να διακρίνη, μά ούτε και να χαρή 
την πνευματική ομορφιά. 

Αν θέλης να γνωρίσης την Αλήθεια την ελευθερώτρια, 
και να βρη γλυκειά ανάπαυσι η ψυχή σου, 
έλα και παρακάθισε "παρά τούς πόδας του Ιησού", 
πού είν' η μόνη Αλήθεια. 

"Παρά τους πόδας του Ιησού", δέξου το Ευαγγέλιο, 
που η Άπειρη Αγάπη σου προσφέρει, 
και την Αλήθεια γνώρισε τη Μόνη, την Αιώνια, την ελευθερώτρια, 
κι' ελεύθερος παθών, 
με καθαρή καρδιά, 
αδιάκοπα μελέτα, μέρα και νύκτα, 
τα Λ ό γ ι α  τα αγνά, (Ψαλμ.ια' 7)
το άγιο Ευαγγέλιο, που είναι πηγή ζωής, χαράς και ευτυχίας. 

Και τότε, είμαι βέβαιος, θα νιώσης ευτυχής, 
και θα είσαι “ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ”, (Ψαλμ.α' 3)
σαν δένδρον καρποφόρο και αειθαλές, 
πού θα προσφέρης τους εύχυμους καρπούς σου στον κατάλληλο καιρό, 
καρπούς αγνής κι' ανυπόκριτης αγάπης, 
χαράσσοντας βαθειά μέσ' στην ψυχή σου, 
με την πράξι της ζωής σου, 
τη “ΒΙΒΛΟ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ”...

Πατήρ Στέφανος

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.