Α´ Κορ. θ´19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων, πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω·
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ δέ, πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι καὶ ἄλλες θυσίες ἔχω κάνει. Διότι, ἂν καὶ ἤμουν ἐλεύθερος ἀπὸ ὅλους, χωρὶς κανένα κύριον ἐπὶ τοῦ ἐαυτοῦ μου, ἐν τούτοις ἔκαμα τὸν ἐαυτόν μου δοῦλον εἰς ὅλους, διὰ νὰ κερδήσω στὸν Χριστὸν τοὺς περισσοτέρους.
Α´Κορ. θ´20 καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω·
Καὶ ἔγινα μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων σὰν Ἰουδαῖος, διὰ νὰ κερδήσω Ἰουδαίους. Εἰς ἐκείνους ποὺ εὑρίσκοντο ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου ἔγινα σὰν νὰ ἤμουν καὶ ἐγὼ ὑπὸ Νόμον, διὰ νὰ κερδήσω ὅσους εἶχαν αὐτὴν τὴν δουλικὴν νοοτροπίαν τοῦ Νόμου.
Α´Κορ. θ´21 τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος Θεῷ, ἀλλ᾿ ἔννομος Χριστῷ, ἵνα κερδήσω ἀνόμους·
Εἰς τοὺς ἐθνικούς, ποὺ δὲν εἶχαν τὸν μωσαϊκὸν Νόμον, ἔγινα σὰν ἄνομος (χωρὶς φυσικὰ ποτὲ νὰ παραβῶ τὸν ἠθικὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ζῶντας πάντοτε σύμφωνα μὲ τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ), διὰ νὰ κερδήσω τοὺς ἀνόμους.
Α´Κορ. θ´22 ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω.
Εἰς τοὺς ἀσθενεῖς κατὰ τὴν πίστιν καὶ τὴν διάκρισιν Χριστιανοὺς ἔγινα κι᾿ ἐγὼ σὰν ἀσθενής καὶ νήπιος πνευματικά, διὰ νὰ κερδήσω εἰς Χριστὸν τοὺς ἀσθενεῖς. Εἰς ὅλους ἔγινα τὰ πάντα, χωρὶς βέβαια νὰ παραβῶ ποτὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ σώσω μὲ κάθε τίμημα καὶ θυσίαν ἔστω καὶ μερικούς.
Ο
πνευματικός καλείται να ακολουθήσει αυτόν τον παράδοξο, όσο και μαρτυρικό δρόμο
του Απ.Παύλου.
Κάθεται
και δέχεται το άνοιγμα και ξεδίπλωμα και την αποφόρτιση ψυχών, την ένταση και
την ιδιοτυπία των χαρακτήρων..
Οι
άνθρωποι, που προσέρχονται στην Εξομολόγηση, ζητούν κατανόηση και ανοχή. Ζητούν
να μπεις στην ατμόσφαιρά τους, στις συνθήκες τους, στα βάσανά τους, στα
απωθημένα τους, στα τραύματά τους, στον χαρακτήρα τους, στην ιδιοτυπία τους,
στη σκέψη τους, στην νοσηρότητά τους ακόμη, στην ιδιοτροπία τους. Και να μην
τους κατακρίνεις, αλλά να τους αντέξεις με συμπάθεια, να μοιρασθείς μαζί τους
τα βιώματά τους.
Να πιάσεις
το σφυγμό τους κι ύστερα να τους μιλήσεις με τη δική τους γλώσσα..
Και στον
επόμενο, που θα προσέλθει, πρέπει να αλλάξεις όλα τα κλειδιά αποκρυπτογράφησης
και να μπεις σε νέα ατμόσφαιρα, σε νέο ψυχισμό, σε άλλο κλίμα..
Αυτό, όπως
καταλαβαίνουμε, είναι ιδιαίτατα επίπονο και μαρτυρικό.
Ωστόσο,
υπάρχει και χειρότερο δράμα περαιτέρω.
Ποιο είναι
αυτό;
Η κίνηση
του πνευματικού έχει σκοπό, παρακάμπτοντας την όποια δυσκολία των σχημάτων και
των επιφάσεων του ανθρώπου, να αγγίξει την ψυχή και να την μαλακώσει, να την
κάνει δεκτική της Θ.Χάριτος, η Οποία ανακαινίζει, αναμορφώνει, θαυματουργεί,
προσφέρει Θεοκοινωνία και Αιώνια Μακαριότητα.
Έχει
σκοπό, καθώς αυτός συγκαταβαίνει και σκύβει σαν τον Καλό Σαμαρείτη και σαν τον
Κύριο, που σκύβει να νίψει τα πόδια των μαθητών, η άλλη ψυχή να αφυπνισθεί, να
φιλοτιμηθεί, να αποφασίσει να βγει από τον κόσμο τους, από τη γυάλα του
εγωϊσμού της, να ανασάνει ελευθερία εν αδόλω αγάπη και στη συνέχεια να κινηθεί
για να μαθητεύσει. «Ως αρτιγέννητα βρέφη το νοητό γάλα της πνευματικής ζωής
επιποθούσα». (Α’Πέτρ.β’2)
Σ’αυτό το
σημείο οι περισσότερες ψυχές αποτυγχάνουν!
- «Α, όχι»,
λένε. «Σκοπός ήταν να εξυπηρετήσω εγώ τις ψυχικές μου ανάγκες. Ο πνευματικός
είναι διάκονος και δούλος (έτσι γράφουν τα βιβλία) και μας νίπτει τους πόδας.
Να’ναι καλά. Γι’αυτό του πηγαίνουμε πότε-πότε ένα κουτί κουλουράκια για τον
καφέ του ή ένα καινούργιο βιβλίο. Από αυτά, που μας έκαναν εντύπωση εμάς, για
να το διαβάσει και να τον ρωτήσουμε μετά αν το διάβασε και ποιές οι εντυπώσεις
του». (του δίνουμε, δηλαδή, και εργασία για το σπίτι, που λένε -εκατό
εξομολογούμενοι, 100 βιβλία, 100 κόλες εξετάσεως)..
Και
καταλαβαίνεις από τον βηματισμό, καθώς απομακρύνοται.
Θριαμβευτικά
βήματα!
Η ψυχή, η ψυχολογηκή κατάσταση, (ο
ατομισμός) τακτοποιήθηκε, ικανοποιήθηκε!..
