Υπέρ του ευσεβούς ημών Γένους

Θα έχετε ακούσει ωρισμένους Ιερείς να δέονται "υπέρ του ευσεβούς Γένους ημών".
Επειδή το κάθε τι στην Εκκλησία μας και την Λειτουργική της ζωή είναι μετρημένο και ζυγισμένο άριστα, με επίγνωση και με νόημα, πρέπει να έχουμε υπ'όψη μας τις εξής εννοιολογικές διαφορές.

Κράτος είναι η διοικητική δομή ενός αναγνωρισμένου διεθνώς νομικού προσώπου, που εδράζεται μέσα σε συγκεκριμένα οριοθετημένα σύνορα. Στην πράξη: το Κράτος της Ελλάδος είναι αυτό, που περιλαμβάνει Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Στερά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Νησιά Επτανήσου και Αιγαίου, Κρήτη. Και

διοικείται από Κυβέρνηση, η οποία (με κάποιες συμβατικές διαδικασίες) αναλαμβάνει να διοικήσει και εξυπηρετήσει τις ανάγκες του λαού, που κατοικεί σ' αυτόν το χώρο.






Έθνος είναι σύνολο ανθρώπων, που ειναι συνειδητοποιημένοι (αλλά και από τους λοιπούς αναγνωρίζονται) ότι αποτελούν ομοιογενές σύνολο, κυρίως ως προς την ομιλουμένη Γλώσσα, το ιστορικό παρελθόν τους, τις παραδόσεις, τις αρχές, τα ιδανικά τους, ακόμη και ως προς τα επώνυμά τους. Έτσι, στο Ελληνικό Έθνος ανήκουν όλοι οι Ομογενείς ανά τον κόσμο, οι οποίοι μάλιστα σεμνύνονται για την αναφορά τους αυτή, ενδιαφέρονται για το Κράτος-Ελλάς, για τις

όποιες ανάγκες και δίκαιά της. Σε Ευρώπη και Αμερική και Ωκεανία, Ασία και Αφρική συναντούμε μέλη του Ελληνικού Έθνους, τα οποία μάλιστα συγκροτούν και "Κοινότητες" Ελληνικές, "παροικίες", όπου συναντώνται και επιβεβαιώνουν και ανανεώνουν τους δεσμούς με την "πατρίδα", ιδίως με την ευκαιρία των Εθνικών Εορτών. Οι ΒορειοΗπειρώτες ανήκουν στο Ελληνικό Έθνος, οι Κύπριοι κοκ.. Στο Έθνος της Τουρκίας ΔΕΝ ανήκει η Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και οι Πομάκοι, οι οποίοι είναι Έλληνες με θρήσκευμα διαφορετικό. Όπως και οι Έλληνες Προτεστάντες. Οι Έλληνες Καθολικοί (κυρίως στις Κυκλάδες ευρισκόμενοι) ανήκουν σαφώς στο Ελληνικό Έθνος. Οι της Ιουδαϊκής Θρησκείας ευρίσκονται στο ενδιάμεσο. Επειδή και καθ' όσον η θρησκεία τους είναι συνταυτισμένη με το Έθνος τους (προαιωνίως), αρκετοί (όχι όλοι) από αυτούς θεωρούν ότι ανήκουν στο "Έθνος" των Ιουδαίων. Εδώ μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε και πάλι την άλλη διαφορά: Ο Μουσουλμανισμός δεν είναι σύμφυτος με το Κράτος της Τουρκίας. Υπάρχουν άπειρα Μουσουλμανικά Κράτη, άσχετα μεταξύ τους. Κακώς η Τουρκία τα τελευταία χρόνια κάνει κατάχρηση της θρησκείας εις βάρος της εθνικής μας ακεραιότητος. Άλλωστε, αυτό είναι θεσμοθετημένο και λυμένο από Διεθνείς Συνθήκες. (κυρίως της Λωζάνης 24.07.1923)


Γένος είναι το σύνολο των ανθρώπων, που δεσμό τους έχουν την οικογενειακή καταγωγή. Και μέσα από αυτήν συνδέονται με τους βαθείς και αρρήκτους δεσμούς της Θρησκευτικής και Εθνικής Παραδόσεως, όπως αυτή εμφυσάται και μεταλαμπαδεύεται από

γενιά σε γενιά, με τον βαθύ και εγκάρδιο και μυστικό τρόπο της οικογενείας. Είναι διαφορετικό να μεγαλώνεις στην Αμερική και να σε διδάσκουν στο Σχολείο και να σε κάνουν περήφανο για τη Χώρα σου και τα επιτεύγματά της και να φέρεις με καμάρι τον τίτλο και την υπηκοότητα της Αμερικής και τελείως διαφορετικό να έχεις παραλάβει και αφομοιώσει από τη μάνα και από τη γιαγιά σου τη ζεστασιά της πίστης, τις παραδόσεις, τις αρχές, το φιλότιμο, ακόμη και τα θαύματα και τους θρύλους μιας μακρά σειράς γενεών-οικογενειών, που έζησαν μέσα σ'αυτό το ζεστό κλίμα της ελληνορθόδοξης παράδοσης. Ένας "ελληνοποιημένος" μετανάστης θα ανήκει μεν στο Κράτος της Ελλάδος, υπήκοος θα είναι, ιθαγένεια ΔΕΝ θα δικαιούται, στο Έθνος θα αργήσει να ενταχθεί (μέχρι να το αγαπήσει και να το προσοικειωθεί) και θα πρέπει να περάσουν πολλά-πολλά χρόνια, για να μπορέσει να μπολιασθεί στο Γένος των Ελλήνων. Και ένας Πολιτικός (για να χρησιμοποιήσουμε ένα εκφραστικό παράδειγμα) που μιλάει ελληνικά και προασπίζεται (όσο άριστα) τα δίκαια της Πατρίδος, αλλά δεν είναι φορέας του Ήθους και τη Πίστεως και της Παράδοσης του Γένους, έχοντας ξεκόψει συνειδητά από τις ρίζες του και από τις παραδόσεις και τις ευχές των γονιών και των παπούδων του, αυτός ανήκει μεν στο Κράτος και το Έθνος των Ελλήνων, όχι όμως και στο Γένος, το ευλογημένο, το κάτω από την Σκέπη του Θεού, το περιστοιχούμενο από τις σκιές των Ηρώων και τις ευχές των Μαρτύρων και των Αγίων του.

Ξέρουν τί λένε οι ευσεβείς Ιερείς.
Αυτήν την εξουσία, που διαθέτουν, δεν την σκορπάνε αδιάκριτα στα πεζοδρόμια και στους βόθρους. 
Εύχονται για τον αγνό λαό του Θεού. Για το Γένος. 
Γι αυτές τις εκλεκτές ψυχές, που υποφέρουν από τους εξωτερικούς εχθρούς και τις επιβουλές τους και θα δώσουν σπονδή και το αίμα τους για την Ελευθερία, αυτοί που υπομένουν με εγκαρτέρηση και άφατη υπομονή, όσο και βουβό στεναγμό, τις αυθαιρεσίες του "Κράτους", αλλά δεν υπόκεινται σ΄αυτό, δεν το προσκυνούν, δεν ελπίζουν από αυτό σχεδόν τίποτε, παρά μόνο στον Παντοκράτορα Θεό, τον Θεό των "ταπεινών και καταφρονεμένων" ανθρώπων, που τελικά αυτοί επιβιώνουν (όλοι οι άλλοι χάνονται σα διάτοντες, μαζί με το όνειδος και τον στιγματισμό της Ιστορίας) και αυτοί, το Γένος, κρατάει τη δάδα της Πίστεως και της Ζωής για το αύριο...   

Να το ξαναπώ:  ο Άη-Λαός, όπως έχουν ονομάσει οι κομματάρχες του ψηφοφόρους τους, κολακεύοντάς τους, δεν έχει καμιά σχέση με τη μάζα του όχλου, που συναγείρεται στο κέλευσμα των Κομμάτων, για να αναδείξει τους πολιτικούς ταγούς (που είναι όλοι δοτοί και συγκεκριμένοι και κατευθυνόμενοι) και να επικυρώσει κάθε τόσο την εξουσία τους πάντοτε παραπλανώμενος και εξαπατώμενος.. 





Άη-Λαός είναι εκείνος ο Λαός, που είναι δεμένος με το Θεό και τους Αγίους και ο οποίος υπέρκειται από όποια συμφέροντα, διαπλοκές, συναλλαγές, με γνώμονα την ύλη, την εξουσία και το εγκόσμιο συμφέρον, αλλά πορεύεται εν ειρήνη και πίστει, εξαρτώμενος και ελπίζοντας τον Επουράνιο Πατέρα Θεό.


Dorotheos Kiousis Σημειωθήτω ὅτι ἡ χρῆσις τῆς φράσεως " ὑπὲρ τοῦ Εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους..." γίνεται εἰς ὅλα τὰ παλαίφατα Πατριαρχεῖα καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἐδῶ δυστυχῶς μόνον οἱ γνωρίζοντες τὴν χρησιμοποιοῦν ....
πΘ:  Εφ'όσον βρίσκονται εκτός Ελληνικής Επικρατείας, είναι τούτο και συνετό και επιβεβλημένο. Υπέρ του Κράτους επ'ουδενί μπορεί να ειπωθεί. Υπέρ του Έθνους, αν και ηπιότερο, επίσης. Υπέρ του Γένους του Ελληνορθοδόξου, το οποίον σημειωθήτω ότι εκφράζει και γενικότερα τους "Ρωμηούς" δηλαδή τους μη ελληνικής φύτρας, αλλά αποδέκτες και αφομοιωτές της Βυζαντινής ΕλληνΟρθόδοξης Παράδοσης και Κουλτούρας, αυτούς που οι ανατολικοί λαοί ονομάζουν συλλήβδην Rum, είναι άκρως επιτυχές.