Σίγουρος ή Στέρεος;

το βρήκα - μου άρεσε - το αναμεταδίδω..

Τελικα σκεφτομαι, η σιγουρια δεν ειναι το καλυτερο πραγμα που μπορει να μας συμβει.

Εχει μιαν επιφαση ασφαλειας, αλλα στην πραγματικοτητα ειμαστε ακαλυπτοι και ισως .. καπως μονοι.

 

 Η σιγουρια ειναι πιο κοντα στο πεταχτο εγω μας. Μπορει να μας δινει αερα ενιοτε μεταξυ των ανθρωπων, καμια φορα να μας κανει κι εντυπωσιακους ακομα, αλλα αν γεμιζεις με τετοιες σαπουνοφουσκες τον χωρο που ζεις, κινεισαι κι αναπνεεις, στο τελος καταληγεις ακριβως μ αυτο.. με σαπουνοφουσκες.

Μετα karma is a bitch..τα γνωστα και καποια στιγμη ποτε μια, ποτε δυο οι σαπουνοφουσκες σπανε και το εγω που ακουμπουσαν δε φτανει να σε στηριξει. Το συστημα καταρρεει..

Αντιθετως, ειναι καλυτερα να εισαι στερεος παρα σιγουρος.

Να ξερεις πού βρισκονται οι δυναμεις μεσα σου κι ας μην επιδεικνυονται εξω σου, να συλλογιεσαι οτι διακινουμενος στη ζωη μεταξυ των ανθρωπων δεν ειναι ο «αερας» που εχεις να δωσεις, αλλα κατι πιο απο σενα, και να υπολογιζεις το αναποφευκτο: θα παθεις.

Αν εχεις «στερεοτητες» μεσα σου πονας βεβαια παθαινοντας, ομως αυτα μονο ξελαμπικαρουν το ποιος εισαι, το τι θελεις να εισαι.. «σμιλευουν το αγαλμα».
Δεν ειναι αναγκη να μεγαλοδειχνεσαι σιγουρος, για να εισαι στερεος.

Ποσο συχνα δε νιωθουμε πιο ικανοι, πιο «εμεις» στην ουσια μας μετα απο ενα τραυμα.. αναρρωνοντας.. Ειναι που οταν ταπεινωνεται το εγω μας, αναδυεται πιο ατοφιο το ειναι μας.

Αυτο να εκτιμαμε στους ανθρωπους.. ποιοι ειναι, ποιοι παλευουν να γινουν, οχι ποσο απ αυτο ξοδευουν για να φαινονται.