Ἐποικοδομητικά: Οσιος Γεώργιος Χοζεβίτης

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Οσιος Γεώργιος Χοζεβίτης

Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Κωμόπολη Λεύκαρα της Κύπρου το 570 μΧ περίπου. Είχε και έναν άλλο αδελφό, μεγαλύτερό του στην ηλικία, ονόματι Ηρακλείδιο.

Έλαβαν αγωγή και ανατροφή ευσεβείας από τους καλούς γονείς τους, αλλά και γενικά από την παραδοσιακή θρησκευτικότητα του τόπου τους. Αρκεί να σκεφθούμε ότι στον ίδιο τόπο μεγάλωσε (αρκετά χρόνια αργότερα) ο μεγάλος Άγιος και Ασκητής και Λόγιος της Κύπρου, ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος (+1219).

Σύντομα ο Ηρακλείδιος κατευθύνθηκε στους Αγίους Τόπους και μόναζε στα Ερημητήρια του «Καλαμώνος», όπου ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης (+4 Μαρτ. 475) είχε συστήσει Λαύρα. Τον αδελφό του ακολούθησε και ο Γεώργιος, αλλά, με τη συμβουλή εκείνου, εμόνασε σε παρακείμενη Μονή, την Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου. Αυτήν την είχε ιδρύσει το 470 μΧ ο Όσιος Ιωάννης ο Αιγύπτιος (3 Οκτ. βλ.& ΘΗΕ.6,1202) ο οποίος είχε χρηματίσει και Επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης για λίγο διάστημα (515-520) και απεβίωσε γύρω στα 535 μΧ.

Η Μονή αυτή ευρίσκεται μέσα σε άγριο φαράγγι, ανάμεσα στα Ιεροσόλυμα και την Ιεριχώ, το φαράγγι «Αινών» (=πηγή της περιστεράς) όπου ο Τίμιος Πρόδρομος απεσύρθη μετά τα Θεοφάνεια (Ιω.γ’23). Επίσης κατά την παράδοση εκεί είχε καταφύγει και ο Προφ.Ηλίας κατά την ξηρασία των 3,5 ετών (Γ’Βας.ιζ’3).

Εκεί ο Όσιος Γεώργιος διέπρεψε τόσο πολύ, ώστε πλείστοι μοναχοί ελκύσθησαν και επάνδρωσαν την Μονή, αλλά και το ίδιο το όνομα της Μονής επεγράφη στο δικό του όνομα: «του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβά». Επίσης, και πολλά θαύματα επεδαψίλευσε ο Θεός σοτυς εν πίστει προσκυνητές.

Ο Όσιος Γεώργιος ηγουμένευε κατά την Περσικήν επιδρομήν του 614 μΧ, την οποία και προεφήτευσε, συνελήφθη και αιχμάλωτος των κατακτητών, αλλά κατ’ οοικονομίαν Θεού δεν εθανατώθη από αυτούς, και έτσι επέστρεψε και ανοικοδόμησε την Μονήν. Η πληθύς των Οσιομαρτύρων εκείνης της περιστάσεως εορτάζει στις 9 Ιανουαρίου (ακολουθούντες την μνήμην του). Εκοιμήθη σε βαθύ γήρας γύρω στα 668 μΧ.

Μετά από όχι πολλά χρόνια, με τις επιδρομές των Αράβων, φάνηκαν τα πρώτα σημάδια του Διωγμού εναντίον των Ι.Εικόνων. Έτσι κάποιοι μοναχοί της Μονής Χοζεβά πήραν την Εικόνα της Παναγίας και ταξίδεψαν προς Κύπρο και στη συνέχεια προς Αμοργό, όπου ανήγειραν μέσα σε βράχο, κατά το πρότυπο της πρώτης Μονής, την Παναγία την Χοζοβιώτισσα.

Η μητροπολιτική Μονή πέρασε ποικίλες περιπέτειες, αλλά το 1878 αναδιοργανώθηκε από τον Ιερομόναχο Καλλίνικο. Και το 1960 ανέδειξε έναν νέο Όσιο, τον Όσιο Ιωάννη τον Ρουμάνο, (5 Αυγ) του οποίου το ιερό λείψανο διασώζεται αδιάφθορο εκεί.

Εννοείται, ότι στην πατρίδα του, τα Λεύκαρα Κύπρου, τελείται ιδιαίτερη Πανήγυρη, αποθησαυρίζεται δε εκεί και τεμάχιο των ι.λειψάνων του.

Αξίζει να αναφέρουμε και ένα πρόσφατο «σημείο», του Οσίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, που συνέβη στην Ελλάδα το 1980.

Μια οικογένεια από την Αθήνα παραθέριζε στο Λεωνίδιο της Πελοποννήσου. Ήταν Αύγουστος. Η μητέρα βλέπει στο όνειρό της μια νύχτα ένα σεβάσμιο ρασοφόρο, που της είπε: «Αύριο, θα κινδυνέψουν τα παιδιά σου, αλλά θα τα σώσω εγώ. Είμαι ο Γεώργιος του Χοζεβά. Μη φοβηθείς». Η γυναίκα δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία.

Την επομένη μέρα, ως συνήθως, πήγαν στην θάλασσα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός. Τα παιδιά (αγόρι και κορίτσι 7 με 10 ετών) ενοικίασαν ένα θαλάσσιο ποδήλατο και άρχισαν να κόβουν βόλτες στην θάλασσα, σε μικρή απόσταση από την στεριά, όπου και άλλοι παραθεριστές ελούοντο.

Ξαφνικά, πιάνει ένα φοβερό μπουρίνι. Αγρίεψε η θάλασσα. Οι λουόμενοι βγήκαν γρήγορα έξω. Τα παιδιά με το θαλάσσιο ποδήλατο μάταια προσπαθούσαν να το «πηδαλιουχήσουν» προς τα έξω. Η θάλασσα τα τραβούσε στα ανοιχτά!.. Φωνές και οδυρμοί και αγωνίς στον κόσμο. Έβλεπαν, μα δεν μπορούσαν να βοηθήσουν. Και το θαλάσσιο ποδήλατο (μια σχεδία είναι, ως γνωστόν) όλο και ξεμάκραινε, μέχρι που χάθηκε από τα μάτια τους.

Μετά από 5 ή 6 ώρες όμως, που πέρασε το μπουρίνι, το ευτελές εκείνο πλεούμενο άρχισε να γυρίζει. Τα παιδιά εξαντλημένα από την πολύωρη περιπέτεια και φοβισμένα.. Η θάλασσα τα έβγαζε μόνη της προς τα έξω. Ο κόσμος τα υποδέχθηκε με άπειρη χαρά και ευγνωμοσύνη στον Θεό.

Για αρκετά χρόνοια κατόπιν, η οικογένεια τελούσε ευγνώμονα Λειτουργία στη γιορτή του Οσ.Γεωργίου του Χοζεβίτου. Την μία από αυτήν την ετέλεσε γνωστός μου Εφημέριος στον Αγ.Αρτέμιο οδού Φιλολάου το 1995, ο οποίος και μου διηγήθηκε το περιστατικό.

Σήμερα τα παιδιά πρέπει να είναι γύρω στα 40 ετών..