Δεν προλαβαίνω.. Δεν ευκαιρώ.

 

 Στην πόλη. Φίλη σε φίλη της.

- Κάνεις κανα σταυρό στο ξεκίνημα της μέρας, μια προσευχούλα στον Πλάστη και στοργικό Πατέρα μας, τον Θεό; Διαβάζεις κάτι πνευματικό, ένα μικρό κοματάκι της Κ.Διαθήκης;

- Αχ, μη μου λες τέτοια και με πανικοβάλλεις. Και μου δημιουργείς και ενοχές. Παιδί μου, ξερεις τί θα πει «πνίγομαι στις υποχρεώσεις»; Δεν έχω χρόνο!  Δεν έχω χρόνο! Τρέχω από το πρωϊ μέχρι το βράδυ. Δεν ανασαίνω. Πνίγομαι. Πώς το λένε!

Ξυπνάω το πρωϊ, άντε να τους προλάβω όλους, να τους ετοιμάσω για το Σχολειό και για τη Δουλειά. Κατόπιν να πιώ τον καφέ μου και να καταστρώσω το πρόγραμμα της μέρας. Βλέπω και λίγο Τηλεόραση συγχρόνως.. Ύστερα πάω για ψώνια, για την ετοιμασία του φαγητού. Γυρίζοντας πρέπει να δω το πρόγραμμα της μαγειρικής, να συγυρίσω τα δωμάτια, να ακούσω λίγες ειδήσεις και σχόλια της επικαιρότητος, είναι και η συνέχεια στα δυό Σήριαλ που έχουν πολύ αγωνία.. Τί να σου πω. Αλαφιάζομαι να τα προλάβω. Και μου μιλάς ύστερα εσύ για πολυτέλειες..

Στο Μοναστήρι. Προσκυνητές σε μοναχό.

- Γέροντα, σου φέραμε κι’ένα μυθιστόρημα, είναι μπεστ σέλλερ, αξίζει να το διαβάσεις. Και μια εφημερίδα να μάθεις δυό νέα της επικαιρότητος, έτσι για να καταλαβαίνεις τον κόσμο και να προσεύχεσαι.

- Αχ, παιδιά μου, δεν ευκαιρώ! Πνίγομαι! Δεν ευκαιρώ καθόλου!

- Εδώ στην ησυχία, στον ήσυχο ρυθμό της καλογερικής, τί σε απασχολεί τόσο;

- Αχ, παιδιά μου. Ξυπνώ το πρωϊ και με πιάνει άγχος, πώς να τα προλάβω. Μόλις και μετά βίας τα βγάζω πέρα μέχρι να κλείσει η μέρα. Πρέπει να δω ποιοί Άγιοι γιορτάζουν και να διαβάσω το βίο τους, να τον θυμηθώ, να διδαχθώ, να τους ζήσω. Στον Όρθρο να διαβάσω τα Τροπάριά τους. Αχ, θαύμα, μέλι ψυχής, πόσο θεοφώτιστα, πόσο γλυκά τα λένε οι Άγιοι Υμνογράφοι. Δεν τα χορταίνω! Ύστερα θα συγυρίσω το κελί, θα βοηθήσω για τα διακονήματα του Μοναστηριού, θα ψάλουμε την Παράκληση και θα διαβάσω τα ονόματα που με παρεκάλεσαν να προσεύχομαι, έχω και λίγες επιστολές να απαντήσω, πρέπει να διαβάσω και τα Πατερικά, τί να σου πω, ανεξάντλητοι θησαυροί, άκρως απαραίτητοι για την ψυχή και το νου μου, να κάνω τον κανόνα μου με το κομποσχοίνι.. Αχ, τί να σου πω, δεν προλαβαίνω..

«Δεν είναι θέμα πιεστικών υποχρεώσεων, αλλά προτεραιοτήτων» !..  Σκέφτηκα..